ارزیابی آپنه تنفسی حین خواب در بیماران قلبی

زمینه و هدف: اختلالات تنفسی حین خواب یکی از علل شایع اختلالات خواب است. شیوع خفیف آن در افراد میانسال ۲۰% است. از عوارض شایع آن فشارخون بالا و بیماری عروق کرونر است که این همراهی در بیش از یک سوم موارد دیده می شود. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات تنفسی حین خواب در بیماران قلبی و ارزیابی اینکه پالس اکسیمتری می تواند جایگزین مناسبی برای تشخیص اختلالات تنفسی باشد یا خیر صورت گرفت. مواد و روشها: از بخش پست سی سی یو ۶۰ بیمار که شرایط ورود به مطالعه را داشتند در بازه زمانی ۶ ماهه انتخاب گردید. بیمارانی که سابقه سکته مغزی، مصرف داروهای خواب آور و بیماریهای تنفسی داشتند کنار گذاشته شد. توسط نازال کانولا فشاری و پالس اکسیمتر میزان آپنه و افت اشباع اکسیژن خون در طول خواب اندازه گیری شد. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS۱۸ اطلاعات تحلیل گردید. نتایج: میانگین سن بیماران ۱۱±۶۱.۰۸ و ۶۱.۷% زن بود. ارتباط معناداری بین اندکس خواب آلودگی بیش از ۱۰ و ۱۶ با اندکس آپنه هیپوپنه بالای ۱۵ وجود نداشت ولی ارتباط معناداری بین اندکس افت اکسیژن شریانی بیش از ۱۰ با اندکس آپنه هیپوپنه بالای ۱۵و ۳۰ مشاهده گردید. نتیجه گیری: اختلال تنفسی حین خواب یافته شایعی در بیماران قلبی است و تشخیص زودرس میتواند در کم کردن موربیدیتی و مورتالیتی کمک شایانی نماید.

Keywords:

آپنه تنفسی حین خواب , بیماری ایسکمی قلب , افت اکسیژن شریان خون