بررسی زیست سازگاری نانوالیاف الکتروریسی شده بر پایه کیتوسان در همکشتی با سلول های استرومایی مغز استخوان (BMSCs)

مقدمه و هدف: مطالعات متعددی در زمینه دستیابی به داربستی جهت رشد سلولهای بنیادی روی آن انجام شده است. هدف از این تحقیق ارائه داربست زیست تخریب پذیر کیتوسان-پلی اتیلن اکسید (PEO) با بررسی توانایی رشد، تکثیر، عدم تمایز و مرگ سلولی سلولهای استرومایی مغز استخوان (BMSCs) بر روی آن می باشد. مواد و روشها: ابتدا تشکیل نانوالیاف کیتوسان-PEO به نسبت۹۰ به ۱۰و۸۰ به ۲۰ به روش الکتروریسی، توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. این اسکافولد بر روی ژلاتین۱% در پلیت۲۴خانه ای قرار گرفته و استریل شد. سلولهای BMSCs از استخوان ران موش های صحرایی بالغ استخراج و پس از سه مرحله پاساژ در خانه های خالی پلیت به عنوان گروه شاهد و هم بر روی داربست کشت داده شد. میزان تکثیر، عدم تمایز و سلولهای در حال مرگ در طی روزهای دوم، چهارم و ششم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که مورفولوژی سلول ها بر روی داربست حفظ شده و مشابه گروه شاهد بود. میزان تکثیر سلولها روی داربست در روزهای متوالی افزایش یافته و اختلاف معنی داری با میزان تکثیر سلولها در کشت سلولها در گروه شاهد نداشت. یافته ها همچنین نشان داد درصد تمایز سلول های BMSCs و درصد میزان مرگ سلولی نیز در سلول های کشت داده شده روی داربست در مواجه با داربست در پایان روز ششم مشابه گروه شاهد بود. نتیجه گیری: تکثیر، عدم تمایز و عدم مرگ سلولی BMSCs بر روی نانوالیاف کیتوسان-PEO زیست تخریب پذیر منجر به ارایه مدلی از داربست گردید، که می تواند در مهندسی بافت و سلول درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

نانوالیاف , کیتوسان , داربست , BMSCs