ارزیابی تجویز آپیجنین بر برخی از فاکتورهای مرتبط با استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش سفید بزرگ دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 93
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-20-4_008
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
Abstract:
مقدمه و هدف: دیابت قندی موجب افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش فعالیت سیستم مقابلهکننده با عوامل اکسیدانت در بدن میشود. با توجه به نقشی که تشدید استرس اکسیداتیو در آسیب به بافت کلیوی و نفروپاتی در حالت دیابت دارد و با درنظرگرفتن اثر ضددیابتی و آنتیاکسیدانی آپیجنین، هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثر تجویز مزمن این فلاونوئید بر سطح بافتی برخی شاخصهای استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش سفید بزرگ دیابتی است. مواد و روش ها: موشهای سفید بزرگ نر به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با آپیجنین، دیابتی و گروه دیابتی تحت درمان با آپیجنین تقسیمشدند؛ آپیجنین به میزان ۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم بهمدت سه هفته و از یک هفته پس از القای دیابت توسط استرپتوزوتوسین تجویزشد؛ در پایان کار، سطح بافتی مالون دی آلدئید و نیتریت و نیترات و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز در بافت کلیه اندازهگیریشد. نتایج: سطح مالون دی آلدئید و نیتریت و نیترات در بافت کلیوی موشهای دیابتی افزایش معنادار (بهترتیب ۰۱ /۰p < و ۰۵ /۰p < ) و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز کاهش معنیدار (۰۱/۰p < ) را در مقایسه با گروه کنترل نشاندادند، ولی تیمار موشهای دیابتی با آپیجنین، سبب کاهش معنیدار سطح مالون دی آلدئید، کاهش معنیدار نیتریت و افزایش مورد انتظار معنیدار در فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز در مقایسه با گروه دیابتی نشد. نتیجه گیری: تجویز مزمن آپیجنین آثاری معنیدار بر شاخصهای استرس اکسیداتیو اندازهگیریشده در این پژوهش در بافت کلیوی موشهای دیابتی نداشت و مشخص شد که آثار آنتیاکسیدان این ترکیب در حدی نیست که بتواند از بروز آسیبهای کلیوی در مدل القا دیابت توسط استرپتوزوسین جلوگیریکند.
Keywords:
Authors
رضا افشار
گروه داخلی و نفرولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد
مهرداد روغنی
گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد
فاطمه پوراسد مهربانی
دانشگاه شاهد