دادرسی کیفری اطفال در حقوق ایران

اهمیت دوران کودکی به عنوان دوران شکل گیری شخصیت انسان،ایجاب می کند نظام دادرسی خاصی با در نظر گرفتن احساسات و عواطف کودک در رسیدگی به جرائم وی اعمال گردد.قانونگذار ایران در سال ۱۳۳۸ با تصویب قانون تشکیل دادگاه اطفال بزهکار بر انجام این امر مهم همت گماشت و بدین ترتیب دادگاه اطفال تشکیل گردید شد.در حال وکانون اصلاح و تربیت به جای زندان و دار التادیب مامن اطفال بزهکار شد.در حال حاضر مواد ۲۱۹ به بعد قانون آئین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری(مصوب ۱۳۷۸)با تاسی به قانون سال ۱۳۳۸ در رسیدگی به جرائم اطفال،شرایطی را به نفع کودکان در نظر گرفته است.از جمله تشکیل دادگاه ویژه،الزام قاضی به انجام تحقیقات مقدماتی،تشکیل پرونده شخصیت،الزام به تعیین وکیل برای طفل بدون سرپرست یا بد سرپرست و غیرعلنی بودن دادرسی. الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک در اسفند ۱۳۷۲،کشور را موظف به تطبیق قوانین داخلی با مواد کنوانسیون کرده است.لذا با در نظر گرفتن شرع مقدس اسلام باید در جهت تطبیق آیین دادرسی اطفال با مواد کنوانسیون همت گماشت.انتصاب قاضی متخصص،الزام قاضی به تشکیل پرونده شخصیت برای طفل بزهکار، اعطای حق اعتراض نسبت به تصمیم دادگاه کودک،ایجاد کمیته مراقبت حین اجرای حکم و پس از آن...می توان به حفظ حقوق کودک بزهکار کمک کند.

Keywords:

کنوانسیون حقوق کودک , کانون اصلاح و تربیت , آئین دادرسی کیفری , صلاحیت دادگاه