تعیین تابع تولید و ضریب حساسیت دو رقم پنبه (گلستان و ب۵۵۷)

کم­آبیاری یک روش مدیریتی جهت افزایش بهره­وری آب است. می توان با صرفه­جویی مصرف آب در آبیاری­های کم بازده، ضرر ناشی از کاهش عملکرد را جبران نمود. افزایش بهره وری آب، عامل کلیدی برای رفع بزرگ ترین چالش کنونی بخش کشاورزی در مناطق کم آب یعنی تولید بیشتر با آب کمتر است. جهت دستیابی به این مهم، آگاهی از روابط بین آب و عملکرد، موسوم به توابع تولید، می­تواند کمک شایانی در این زمینه نماید. بر این اساس آزمایشی بر پایه­ی طرح کرت های خرد شده نواری در قالب فاکتوریل در سه تکرار صورت پذیرفت. تیمارهای اصلی شامل شش تیمار آبی و تیمارهای فرعی شامل چهار سطح کودی و دو رقم به نام­های گلستان و ب۵۵۷، همچنین برنامه­ریزی آبیاری برمبنای تخلیه رطوبتی خاک در تیمار ۵I تا۷۰ درصد بود. در این آزمایش از سیستم آبیاری بارانی تک شاخه­ای استفاده شد به نحوی که ۱۴۴ کرت (۶ آب*۴ کود*۲ رقم*۳ تکرار) در طرفین خط لوله ایجاد شدند. رابطه درجه دوم بین عملکرد و آب داده شده در نظر گرفته شد. همچنین ضرایب حساسیت برای ارقام گلستان و ب۵۵۷ در چهار سطح کودی با توجه به فرمول دورنبوس و کاسام، محاسبه گردید. ضریب حساسیت میانگین چهار سطح کودی برای رقم گلستان و ب۵۵۷ به ترتیب ۱۸/۱ و ۲۷/۱ بدست آمد. این اعداد بیانگر آن است که رقم گلستان نسبت به رقم ب۵۵۷ مقاوم­تر می­باشد. از این مقادیر می­توان در بهینه­سازی مصرف آب در شرایط محدودیت آب استفاده نمود.

Keywords:

تابع تولید , ضریب حساسیت محصول به آب , پنبه , گلستان , ب۵۵۷