میرزا غالب و میراث بریتانیا

میرزا اسداله خان غالب(۱۸۶۹ -۱۷۹۷) آخرین شاعر و نویسنده ی بزرگ دوران مغول است. پدر بزرگ غالب، گوکان خان سمرقندی، در دوره ی حکومت عالم شاه دوم به هند آمد. بدون شک، میرزا غالب شاعر و نویسنده ای از دوره ی مغول است ولی در هند دوران بریتانیا نیز زندگی و نویسندگی کرده است. غالب، از یک طرف محصول جامعه ی مغولی است، و از طرف دیگر تحت تاثیر بریتانیائی ها بوده است، و در آثارش نوشته های بسیاری در باره ی بریتانیائی ها به چشم می خورد. بخش بزرگی از اشعار فارسی وی به وصف ملکه ویکتوریا، فرمانداران کل، وسروزیران حکومت هندوستان وتعداد زیادی از دیگر مقامات عالی رتبه ی بریتانیائی اختصاص دارد. نامه های فارسی غالب مملو از قدرشناسی نسبت به بریتانیائی هاست. او با چند تن از مقامات بریتانیائی هند آشنا شد که آن ها را رئیسانی کارآمد و انسان هایی خوب یافت. تماس شخصی وی با آن ها باعث شد آن ها را بسیار قابل تحسین، و دوست خود بشمارآورد. بی شک، بریتانیائی ها اربابان جدید میرزا اسداله خان غالب محسوب می شدند. وی دلایل کافی داشت تا حکومت هندی بریتانیا را که مقدر بود زندگی و جامعه ی مدرن را به شبه قاره ی هند بیاورد، تحسین نماید و مورد قدردانی قراردهد. به این ترتیب، غالب تاثیر تغییر را احساس کرد و به معنای واقعی کلمه، نه یک سنت گرا، که یک شاعر و نویسنده ی مدرن گردید. نبوغ غالب بیشتر ناشی از عقل است تا احساس. مقاله ی حاضر به بررسی نوشته های فارسی غالب می پردازد که در آن ها حکومت بریتانیایی هند به صورتی منصفانه بازتاب خواهد یافت.

Keywords:

غالب , بریتانیائی , شعر و شاعری , فارسی , فرهنگ , زمامداری