نقش و جایگاه فعلی آموزش وپرورش در روند توسعه سیاسی ایران؛ مورد مطالعه، اهداف، برنامه ها و کتاب های درسی متوسطه اول در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 164
This Paper With 37 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ISIH-15-2_001
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
Abstract:
آموزش وپرورش می تواند زیرساخت تربیتی توسعه سیاسی را فراهم آورد. به این معنا آموزش وپرورش می تواند به تربیت انسان های با شخصیت توسعه گرا و ترویج فرهنگ توسعه کمک کند و مشارکت و رقابت سیاسی را نهادینه سازد. این مقاله با هدف بررسی نقش فعلی آموزش وپرورش در کمک به روند توسعه سیاسی در ایران انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا و رویکرد آن نیز کاربردی است. جامعه پژوهشی شامل کتاب های حوزه تربیت و یادگیری علوم انسانی و اهداف و برنامه های ویژه متوسطه اول سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ است که با توجه به ماهیت، موضوع پژوهش و محدودیت جامعه آماری از نمونه گیری صرف نظر شده و کل جامعه پژوهشی به عنوان نمونه در نظر گرفته شده است. ابزار اندازه گیری و چک لیست تحلیل محتوا ساخته محقق بود و نتایج با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss بررسی شد. در یک جمع بندی و براساس فراوانی های حاصل از این پژوهش و تحلیل داده ها می توان گفت که کتاب های حوزه تربیت و یادگیری علوم انسانی و اهداف و برنامه های ویژه متوسطه اول از نظر ایجاد و پرورش مفاهیم و مولفه های مورد بررسی برای آموزش مفاهیم توسعه سیاسی به دانش آموزان دارای عملکردی نامناسب و بسیار ضعیف اند. لذا می توان گفت که زمینه های لازم برای توسعه سیاسی دانش آموزان را فراهم نمی کنند. همچنین، بررسی ها نشان داد که در این توجه حداقلی نیز روندی منطقی در توزیع مولفه ها دنبال نمی شود. بر این اساس می توان گفت که مولفان این کتاب ها و سیاست گذاران توجه هدفمند یا ویژه ای به توسعه سیاسی، چه از لحاظ مفهوم پردازی و چه از نظر شناخت مولفه های مورد نظر در این مطالعه، نداشته اند.
Keywords:
Authors
کرامت پسندیده خو
دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
صادق زیبا کلام
استاد علوم سیاسی، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :