بررسی پایداری عملکرد هیبریدهای توتون ویرجینیا با استفاده از آماره های پایداری و تجزیه واکنش ژنوتیپی به وسیله مدل AMMI

به منظور تعیین پایداری عملکرد و سازگاری هیبریدهای توتون ویرجینیا و تجزیه اثر متقابل ژنوتیپ× محیط، ۱۵ هیبرید توتون، شامل ۱۰ هیبرید داخلی و ۵ هیبرید ارسالی از مراکز بینالمللی در دو ایستگاه تحقیقات توتون تیرتاش و رشت و در هر ایستگاه در دو شرایط تنش و بدون تنشخشکی (چهار محیط) به مدت دو سال (۱۳۸۶-۱۳۸۵) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۳ تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. محاسبههای آماری شامل تجزیه واریانس مرکب و برآورد ۱۴ آماره پایداری و تجزیه الگو بود. نتایج حاصل از تجزیه پایداری به روش واریانس محیطی و ضریب تغییرات محیطی نشان داد که هیبریدهای Coker۲۵۴                         VE۱، K۳۹۴ VE۱ و NC۸ VE۱ به ترتیب دارای کمترین واریانس محیطی و ضریب تغییرات محیطی و در نتیجه بیشترین پایداری میباشند. هیبرید PVH۰۳، براساس معیارهای آماره شوکلا، اکووالانس ریک، انحراف از خط رگرسیون و همچنین مقدار اولین مولفه اصلی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط حاصل از تجزیه AMMI، پایدارترین ژنوتیپ شناخته شد. جهت شناسایی ژنوتیپهای سازگار با محیط های خاص روش بایپلات استفاده گردید و نتایج نشان داد که هیبریدهای PVH۰۳، K۳۹۴ NC۸۹ و Coker۲۵۴ NC۸۹ با داشتن کمترین اثر متقابل، پایدارترین و هیبریدهای ULT۱۰۹، NC۲۹۱، Coker۲۵۴ Coker۳۴۷ وVE۱ Coker۳۴۷ ناپایدارترین هیبریدها[۱]بودند. هیبریدهای Coker۲۵۴ K۳۹۴،  NC۲۹۱و CC۲۷ برای ایستگاه تیرتاش و ژنوتیپهای NC۸۹ Coker۳۴۷، K۳۹۴ Coker۳۴۷،Coker۲۵۴ VE۱ و ULT۱۰۹ برای ایستگاه رشت، در شرایط بدون تنش خشکی سازگار و مناسب تشخیص دادهشدند. *مسئول مکاتبه: smsadeghi۵۵@yahoo.com