اثر تنظیم کننده های رشد یونیکونازول و سایکوسل در شرایط تنش خشکی بر برخی خصوصیات ارزن مرواریدی

به منظور بررسی اثر تنظیم کننده های رشد یونیکونازول و سایکوسل بر رشد، عملکرد و غلظت عناصر مختلف در گیاه ارزن مرواریدی تحت تاثیر تنش خشکی آزمایشی در سال زراعی ۸۷-۱۳۸۶ در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اصلی شامل سه سطح تنش خشکی: بدون قطع آبیاری، قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی (ساقه دهی) و قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی (خوشه دهی) و فاکتور فرعی نیز شامل محلول پاشی در چهار سطح: بدون محلول پاشی، محلول پاشی با یونیکونازول، محلول پاشی با سایکوسل و محلول پاشی با یونیکونازول + سایکوسل بود. صفات مورد ارزیابی شامل ارتفاع گیاه، عملکرد علوفه خشک، عملکرد دانه، وزن هزاردانه، شاخص برداشت و درصد عناصر (N، P و K) در علوفه گیاه بود. نتایج نشان داد که بالاترین میزان ارتفاع گیاه، عملکرد علوفه خشک و دانه ارزن، شاخص برداشت و وزن هزاردانه از تیمار عدم تنش حاصل شد. علاوه بر این، تیمار عدم تنش باعث افزایش درصد نیتروژن و فسفر موجود در علوفه گیاه ارزن شد. اما تیمارهای تنش نتوانستند اثر معنی داری بر محتوی پتاسیم گیاه بگذارند. در بین تیمارهای محلول پاشی نیز بالاترین میزان ارتفاع گیاه از تیمار عدم محلول پاشی و کم ترین آن از تیمارهای محلول پاشی به دست آمد و بیش ترین وزن هزاردانه نیز از محلول پاشی با سایکوسل حاصل شد. علاوه بر این بالاترین عملکرد علوفه خشک و دانه ارزن و همچنین بالاترین محتوی عناصر غذایی موجود در علوفه گیاه از محلول پاشی یونیکونازول + سایکوسل به دست آمد. اما تیمارهای محلول پاشی نتوانستند اثر معنی داری بر شاخص برداشت گیاه داشته باشند.