تاثیر سرمای بهاره سازی بر برخی صفات فیزیولوژیکی در دو رقم مقاوم و حساس گندم نان

فرآیند عادت دهی به سرما از سازوکارهای مهم در تحمل ارقام گندم به تنش سرما است. این تحقیق با هدف تعیین ارتباط نیاز بهاره سازی با بیان تحمل به سرما و تغییرات فیزیولوژیکی در یک رقم بسیار متحمل و یک رقم حساس به تنش سرما در شرایط کنترل شده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تکمیل بهاره سازی با استفاده از روش شمارش تعداد نهایی برگ و میزان تحمل به سرما با روش LT۵۰ تعیین گردید. عدم نیاز بهاره سازی در رقم بهاره کوهدشت و تکمیل بهاره سازی در روز ۴۲ سرمای بهاره سازی در رقم زمستانه شایان با استفاده از نتایج تعداد نهایی برگ حاصل شد. بررسی LT۵۰ نشان داد که در رقم شایان حداکثر مقاومت به سرما در زمان تکمیل بهاره سازی ۱۷- درجه سانتی گراد و در رقم کوهدشت ۲- درجه سانتی گراد می باشد. ارتباط بین محتوی کلروفیل، میزان کلروفیل فلورسانس، انباشت پرولین و قندهای کل با میزان بیان تحمل به سرما بررسی گردید. نتایج نشان داد که در اثر القاء سرما، کاهش راندمان کوآنتومی فتوسیستم ІІ در رقم شایان بسیار کمتر از رقم کوهدشت می باشد. تیمار سرما باعث کاهش معنی دار ۳۰ درصد محتوی کلروفیل در رقم کوهدشت و افزایش ۳۶ درصد آن در رقم شایان در زمان اشباع بهاره سازی گردید. همچنین در رقم زمستانه شایان انباشت ۳ و ۲ برابر پرولین و قندهای کل نسبت به رقم بهاره کوهدشت در روز ۴۲ سرما کاملا مشهود بود. این عکس العمل ها، بیانگر پاسخ بهتر به سرما در رقم دارای نیاز بهاره سازی در مقایسه با رقم بدون نیاز بهاره سازی است.