بررسی انتقال مجدد نیتروژن در ارقام مختلف برنج ( Oryza sativa L.) در مقادیر و تقسیط مختلف کود نیتروژن

به منظور بررسی تاثیر مقادیر و تقسیط کود نیتروژن بر انتقال مجدد نیتروژن در ارقام مختلف برنج، آزمایشی در سال ۱۳۸۵ در موسسه تحقیقات برنج کشور (آمل) به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. مقادیر کود نیتروژن در سه سطح (۴۶N۱:، ۶۹N۲: و ۹۲N۳: کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره) به عنوان عامل اصلی، تقسیط کود نیتروژن در سه سطح (به نسبت های متغیر در مراحل کاشت، پنجه زنی و خوشه رفتن به ترتیب شاملS۱ (۵۰، ۲۵، ۰ و ۲۵ درصد)، S۲ (۲۵، ۵۰ و ۲۵ درصد) و S۳ (۲۵، ۲۵ و ۵۰ درصد) به عنوان عامل فرعی و رقم در سه سطح (طارم، شفق و رقم هیبرید بهار ۱) به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که ارقام مختلف و همچنین اندام های مختلف گیاه در مقادیر و تقسیط های مختلف کود نیتروژن از نظر انتقال مجدد نیتروژن پاسخ های متفاوتی دارند به طوری که رقم محلی طارم دارای بالاترین مقدار انتقال مجدد از اندام هوایی بود. در بین مقادیر کود نیتروژن، سطح کودی ۶۹ کیلوگرم و در میان تقسیط های مختلف تقسیط نوع دوم (S۲) (۲۵، ۵۰ و ۲۵ درصد) بالاترین مقدار انتقال مجدد نیتروژن را داشت. همچنین رقم طارم بیشترین مقدار انتقال مجدد نیتروژن از ساقه (۸۱/۱۴ کیلوگرم در هکتار) و سایر برگ ها (۹۰/۱۲ کیلوگرم در هکتار) را دارا بود که این امر می تواند به علت زودرس بودن و پیری سریع برگ های این رقم نسبت به دو رقم دیگر باشد. انتقال مجدد نیتروژن با عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی داری داشته و در بین اندام هوایی، مقدار انتقال مجدد نیتروژن از ساقه، بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار (**۶۵/۰=r) را با عملکرد دانه نشان داد.