Comparing the Effect of Balance Training with and Without Suit Therapy on the Balance and the Gait Pattern of Patients with Parkinsin's Disease

زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یک عارضه پیش رونده مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تمرینات تعادلی با و بدون لباس فضایی بر تعادل و الگوی راه رفتن بیماران مبتلابه پارکینسون است. مواد و روش ها: بیماران مبتلا به پارکینسون به سه گروه کنترل، با لباس فضایی و بدون لباس فضایی تقسیم شدند. گروه کنترل فقط درمان دارویی دریافت کردند در حالی که گروه های با و بدون لباس فضایی نه فقط درمان دارویی بلکه به مدت هشت هفته به انجام تمرینات تعادلی پرداختند. تعادل (Berg) و الگوی راه رفتن (Tinetti) بیماران در پیش آزمون و پس آزمون بررسی شد. نتایج: تفاوت معنی داری بین سه گروه در تعادل مشاهده شد (۰۵/۰>P) به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه کنترل بودند (۰۵/۰>P)، اما بین گروه های با و بدون لباس فضایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۷۶/۰=P). تفاوت معنی داری بین سه گروه در الگوی راه رفتن مشاهده شد (۰۵/۰>P) به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه کنترل بودند (۰۵/۰>P)، همچنین گروه با لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه بدون لباس فضایی بود (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: انجام تمرینات تعادلی بهتر از انجام ندادن آن است، همچنین انجام تمرینات تعادلی با لباس فضایی نسبت به بدون لباس فضایی موثرتر است.

Keywords:

Balance traninig , Suit therapy , Balance , Gait , Parkinson's disease , تمرینات تعادلی , لباس فضایی , تعادل , الگوی راه رفتن , پارکینسون