Comparison of Natural Honey and Metformin on Pancreatic Histopathology in STZ- Induced Diabetic Rats

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 67

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JABS-4-3_010

تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1402

Abstract:

زمینه و هدف: استفاده از آنتی اکسیدان­های طبیعی رویکرد جدیدی در کنترل بیماری دیابت است. در این مطالعه اثر عسل طبیعی (به عنوان یک آنتی­اکسیدان قوی) با داروی متفورمین (یک داروی متداول برای بیماران دیابتی) بر تغییرات بافتی پانکراس در موش­های صحرائی مبتلا به دیابت مقایسه گردید.مواد و روش­­ها: سی موش­ صحرائی نر در محدوده­ی وزنی ۲۲۰-۱۸۰ گرم به صورت تصادفی به شش گروه تقسیم شدند؛ :C رت های سالم دریافت­کننده آب مقطر (ml ۵/۰)، :CH سالم دریافت کننده عسل (g/kg b.w ۱)، :DC دیابتی دریافت­کننده آب مقطر (ml ۵/۰)، :DH دیابتی تحت تیمار عسل طبیعی (g/kgb.w۱)، :DM دیابتی تحت تیمار متفورمین (mg/kg۱۰۰) و :DMH دیابتی تیمار شده با عسل و متفورمین. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین (STZ) به میزان mg/kg, i.p ۶۵ القاء شد.حیوانات به مدت یک ماه به طور روزانه گاواژ شدند. پس از پایان دوره درمان، پانکراس حیوانات خارج گردید و پس از طی مراحل تثبیت، آماده­سازی و رنگ­آمیزی به روش H;E مورد مطالعه قرار گرفتند.نتایج: دیابت باعث کاهش معنی داری (۰۰۱/۰P<)در قطر جزایر و تعداد جزایر لانگرهانس در گروه کنترل دیابت نسبت به گروه­های کنترل گردید. قطر جزایر در گروه DMHنسبت به گروه DH و گروه DM به تنهایی افزایش معنی­داری (۰۵/۰P<) نشان داد. همچنین آثار آتروفی جزایر و تخریب هسته در گروه DC مشهود بود و در گروه های تحت تیمار شاهد بهبودی این عوارض بودیم.نتیجه­گیری: عسل طبیعی می­تواند اثرات ترمیمی بر بافت پانکراس در موش­های دیابتی داشته باشد. همچنین کاربرد متفورمین به همراه عسل طبیعی اثر بخشی دارو را در کنترل عوارض دیابت بهبود می­بخشد که احتمالا بدلیل دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی عسل می­باشد.

Authors

عذرا نصراللهی

Department Of Biology, Faculty of science, Urmia University, Urmia, Iran

فرشته خانشی

Department Of Biology, Faculty of science, Urmia University, Urmia, Iran

فاطمه رحمانی

Department Of Biology, Faculty of science, Urmia University, Urmia, Iran