تحلیل مقایسه ای " CLC"۱۹۶۹ و پروتکل ۱۹۹۲ در مورد مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی

رژیم بین المللی حاکم بر مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی، نخستین بار با تلاش های "IMO" در سال ۱۹۶۹ با تصویب کنوانسیون بین المللی مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی ایجاد گردید. این کنوانسیون مبتنی بر اصول بود که در آن زمان حاوی نوآوری هایی بود، از جمله اصل تحمیل مسئولیت بر شخص خاص، اصل محدودیت مسئولیت و غیره. همین امر موجب گردید که از این اصول در سایر کنوانسیون های بین المللی ناظر بر مسئولیت مدنی اقتباس شود. گرچه " CLC"۱۹۶۹ موفقیت های فراوانی داشت، ولی ایراداتی بر آن وارد بود و از کاستی هایی رنج می برد که اغلب آن ها در پروتکل ۱۹۸۶ اصلاح گردید. البته از آن جا که شرط اجرایی شدن پروتکل، الحاق دولت آمریکا به آن بود و این کشور پروتکل را نپذیرفت لذا اجرایی نشد. النهایه این موارد توسط پروتکل ۱۹۹۲ اصلاح گردید. در این مقاله " CLC"۱۹۶۹ و پروتکل ۱۹۹۲ به صورت تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته و سیر تطور رژیم بین المللی حاکم بر مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی با نگاه به این دو سند مورد کاوش از آلودگی نفتی با نگاه به این دو سند مورد کاوش قرار می گیرد.