دعوای اضافی و تغییرات ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی

در مورد مبنای دعوای اضافی در حقوق ایران شدیدا اختلاف است. به زعم اغلب حقوق دانان دعوای اضافی در ماده ۹۸ ق. آ.د.م مورد تصریح قرار گرفته و عبارت است از تغییراتی که در این ماده بدون تقدیم دادخواست و رعایت تشریفات آیین دادرسی مدنی در نخستین جلسه رسیدگی قابل اقامه می باشد. این عده، ماده ۹۸ و اسلاف آن را مستند دعوای اضافی در حقوق ایران می دانند. در حالی که به اعتقاد گروهی دیگر،دعوای اضافی متفاوت از تغییرات خواسته مطرح شده در ماده ۹۸ است و مبنای دعوای اضافی در حقوق ایران خود ماده ۱۷ ق.آ.د. م می باشد. به همین جهت همانطور که از عنوان دعوا بر می آید، این نهاد دعوایی است علی القاعده تمام عیار که محتاج رعایت تشریفات آیین دادرسی مدنی و از جمله تقدیم دادخواست است. با توجه به مقدمه ای که گذشت در این مقاله، برای روشن شدن موضوع و انتخاب درست یکی از عقیده ها، ابتدا سابقه تقنینی ماده ۹۸ قانون جدید و جایگاه آن بیان شده و سپس نظرات مختلف در این خصوص مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است. پس از نتیجه گیری نیز برخی آثار مهم تفکیک دعوای اضافی از تغییرات ماده ۹۸، مطرح شده و نهایتا دعوای اضافی در حقوق فرانسه و لبنان به نحو اجمالی مطرح گردیاه است