جبران خسارت روحی و روانی در حمل و نقل هوایی

کنوانسیون های ورشو۱۹۲۹ و مونترال ۱۹۹۹ در خصوص حمل و نقل هوایی در کلیه پروازهای بین المللی و پروازهای داخلی بیشتر کشورهای جهان اجرا می گردند. مطابق ماده ۱۷ کنوانسیون ورشو، که کنوانسیون مونترال هم تغییر مهمی در آن به وجود نیاورده است:"متصدی حمل و نقل مسئول خسارتی است که در صورت فوت یا جرح و یا هر گونه آسیب بدنی متوجه مسافر می گردد"منظور از خسارت وارده در این ماده چه نوع آسیبی است؟آیا ممکن است آسیب مغزی وارده به مسافر قابل جبران باشد؟این مقاله این دو پرسش را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.قسمت نخست مقاله ارتباط بین خسارت معنوی و آسیب های جسمانی را توضیح می دهد. قسمت دوم تفاسیر مختلف دادگاه ها از آسیب بدنی را مطرح کرده است قسمت سوم با اشاره به صورت جلسه گفتگوها و مذاکرات کنفرانس مونترال به این نتیجه می رسد که دایره شمول این ماده در کنوانسیون مونترال گسترده تر شده است