کاربرد روش تحلیل شبکه اجتماعی در ظرفیت سنجی ذی نفعان محلی برای استقرار مدیریت مشارکتی منابع آب (منطقه مورد مطالعه: روستای سراب شاه حسین، حوضه آبخیز رزین، کرمانشاه)

افزایش تقاضا در منابع آب سبب به وجود آمدن چالش هایی در رابطه با افزایش تنش های آبی، تشدید درگیری و عدم مشارکت و همکاری در بین ذی نفعان مختلف گردیده است. لذا سنجش اجتماعی روابط ذی نفعان محلی بر اساس روش تحلیل شبکه ای، جهت شناخت چالش ها و فرصت های پیش روی برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع آب الزامی است. در این تحقیق سرمایه اجتماعی ذی نفعان محلی روستای سراب شاه حسین در حوضه آبخیز رزین کرمانشاه با استفاده از رویکرد تحلیل شبکه اجتماعی مورد سنجش قرارگرفته است. نتایج بیانگر سرمایه اجتماعی غنی بر اساس اعتماد و مشارکت بوده و انسجام و پایداری شبکه در برابر بحران ها و تنش ها بسیار قوی ارزیابی می شود. همچنین میزان بسیار زیاد اتحاد و همبستگی اجتماعی افراد در این روستا باعث خواهد شد که زمان و هزینه اجرای مدیریت مشارکتی منابع آب کاهش یابد. در واقع بر اساس بالا بودن میزان اعتماد، مشارکت، انسجام و سرمایه اجتماعی در بین افراد این روستا، انتظار می رود مدیریت مشارکتی موفق منابع آب عملیاتی گردد. می توان گفت بدون پایش اجتماعی روابط ذی نفعان محلی، امکان برنامه ریزی موفق مدیریت منابع آب وجود ندارد و روش تحلیل شبکه اجتماعی در دستیابی به مدیریت مشارکتی منابع آب در سطح محلی موثر است.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , اعتماد , مشارکت , همبستگی اجتماعی , مدیریت پایدار منابع آب