ارتباط توانمندسازی و امنیت شغلی در بین کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های کرمانشاه و ایلام

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین توانمندسازی و مولفه­های آن (معنی­دار بودن، شایستگی، استقلال و تاثیرگذاری) با امنیت شغلی در بین کارکنان ادارات تربیت بدنی استان­های کرمانشاه و ایلام بود. روش­شناسی: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است که در زمره پژوهش­های کاربردی قرار می­گیرد. جامعه آماری، کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان شهرستان­های استان کرمانشاه و ایلام بود که در سال (۹۲-۹۱)، ۱۵۰ نفر بودند. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان ۱۰۸ نفر بود که با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به­منظور جمع­آوری داده­های مربوط به توانمندسازی و امنیت شغلی، به ­ترتیب از پرسش­نامه­های اسپریتزر و همکاران و سورک و همکاران استفاده شد. داده­های گردآوری شده با آزمون­های همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: نتایج تحقیق نشان داد بین توانمندسازی و امنیت شغلی رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد (۰۰۱/۰=p و ۷۰۶/۰= r). بین احساس معنی­­دار بودن، شایستگی، استقلال (خودتعیینی) و تاثیرگذاری با امنیت شغلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که بیش از ۵۰ درصد از تغییرات امنیت شغلی به ­وسیله مولفه­های توانمندسازی قابل تبیین و پیش­بینی است. نتیجه­گیری: ادارات ورزش و جوانان می­توانند با سرمایه­گذاری و توجه به بحث توانمندسازی کارکنان، توانایی­های کارکنان در انجام وظایف محوله برای ارتقای امنیت شغلی خود در سازمان را ارتقا بخشند. همچنین، نتایج این تحقیق نشان داد که توجه به ابعاد احساس معنی­­دار بودن، شایستگی، استقلال (خودتعیینی) و تاثیرگذاری بر پیامدها و نتایج سازمان، برای بهبود امنیت شغلی در کارکنان امری ضروری است.

Keywords:

توانمندسازی , امنیت شغلی , اداره ورزش و جوانان