تاثیر NAA و برخی تیمارها روی کنترل پاجوش و میزان رشد در نهال های پیوندی مرکبات

پاجوش­ها مصرف­کننده قوی آب و عناصر غذایی هستند و به همین علت با اندام­های در حال رشد نظیر پیوندک نهال­های پیوندی، رقابت شدیدی دارند. این مساله یک مشکل اساسی در نهالستان­های مرکبات شمال کشور محسوب می­شود، به طوری که هزینه و وقت زیادی صرف کنترل پاجوش­های ناخواسته نهال­ها می­شود. این پژوهش که در قالب طرح فاکتوریل انجام شد، ۱۰ روش مختلف کنترل پاجوش را در ۳ پایه مرکبات (ترویرسیترنج، نارنج، سیتروملو) و با ۵ تکرار مورد مقایسه قرار داده است. مقایسه میانگین های صفات مورد بررسی نشان می­دهد که غلظت ۲۵۰۰ قسمت در میلیون NAA ۲۰ روز بعد از پیوند و همچنین روش فویل آلومینیومی، پاجوش­ها را از نظر تعداد، طول و تعداد کل برگ، به طور معنی­داری بهتر از دیگر روش­ها کنترل کرده است. وزن تر پاجوش در نهال هایی که حذف پاجوش در آنها انجام نشد، حداکثر بود. در این رابطه تیمارهای NAA، فویل آلومینیومی و حذف دستی دو ماهه، اختلاف معنی داری با هم نداشته و همگی وزن پاجوش را کاهش دادند. بررسی صفات مربوط به رشد رویشی پیوندک نیز نشان می دهد طول، تعداد برگ، سطح برگ کل و وزن تر پیوندک در تمامی روش­های کنترل پاجوش نسبت به نهال­های حذف درازمدت، به طور معنی­داری کمتر بوده­اند. ظهور پیوندک نیز در تیمارهای با غلظت بالای NAA (۲۰۰۰ و ۲۵۰۰ قسمت در میلیون بیست روز بعد از پیوند) به طور معنی داری به تاخیر افتاد.

تاثیر NAA و برخی تیمارها روی کنترل پاجوش و میزان رشد در نهال های پیوندی مرکبات Keywords:

کنترل پاجوش , نهال مرکبات , NAA , حذف دستی , فویل آلومینیومی