بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده های گردوی بومی استان گلستان با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره
Publish place: Plant Production Research، Vol: 16، Issue: 4
Publish Year: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 49
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOPP-16-4_003
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
Abstract:
قبل از انجام هر کار اصلاحی شناخت تنوع ژنتیکی و پتانسیل ژنتیکی هر گونه گیاهی امری لازم و ضروری است و وجود تنوع ژنتیکی در کارهای اصلاحی به عنوان یک برتری تلقی میشود. برای بررسی تنوع ژنتیکی در ۹۶ ژنوتیپ از ۵ توده طبیعی گردوی ایرانی از ۱۱ مکان ژنی ریزماهواره استفاده شد. سیستم مارکر در مجموع توانست ۷۷ آلل را با اندازهای بین ۲۷۵-۱۷۶ جفت باز شناسایی کنند. کم ترین و بیش ترین تعداد آلل مشاهده شده به ترتیب مربوط به مکان ژنی ۰۲۷WGA (۲ آلل) و مکان ژنی ۲۰۲WGA (۱۱ آلل) بود. میانگین تعداد آلل ها برای ۱۱ مکان ژنی، ۷ آلل بود. میانگین تعداد آلل ها برای ۱۱ مکان ژنی، ۷ آلل، و تعداد آللهای موثر در مکانهای ژنی از ۵۷/۱ تا ۳۲/۵ متفاوت بود و میانگین تعداد آللهای موثر به ازای هر مکان ژنی ۷۷/۳ آلل گردید. به طورکلی روند افزایش یابنده تعداد آلل مربوط به شاخص اطلاعاتی شانون بود. این مورد برای جوامع گالیکش و کلاله مشاهده گردید. این جوامع بیش ترین مقدار تنوع را در درون خود دارا بودند بر خلاف دو جامعه ذکر شده توده کردکوی با کم ترین تعداد آلل، کم ترین شاخص اطلاعاتی شانون و کم ترین تنوع را در بین توده های انتخابی داشت. بیش ترین فاصله ژنتیکی بین توده های کردکوی و افراتخته (۳۰/۰) بود. کم ترین فاصله ژنتیکی بین توده های گالیکش و چشمه جوزی (۱۲/۰) بود. دسته بندی توده ها با استفاده از داده های مولکولی با دسته بندی آنها براساس موقعیت جغرافیایی انطباق پیدا نکرد.
Keywords: