ارزیابی قابلیت دسترسی و کاربرد بهینه‎ی فضاهای عمومی در شهر ساحلی عسلویه

در طول چند دهه‎ی اخیر با تغییر بنیادهای شهرنشینی و دگرگونی در مفاهیم کار، سکونت و فراغت، فضاهای عمومی به یکی از نیازها و ضرورت های اساسی جوامع بشری و یکی از دغدغه‎های برنامه ریزان و مدیران بدل شده است. هدف از این نوشتار، بررسی و تحلیل وضعیت دسترسی و کاربرد بهینه‎ی فضاهای عمومی همچون پارک، خیابان و بازار در شهر عسلویه با توجه به رشد شتابان فیزیکی کالبدی آن از سال ۱۳۷۷ (همزمان با آغاز فعالیت های منطقه‎ی ویژه‎ی اقتصادی انرژی پارس جنوبی)، افزایش جمعیت شهر و منطقه‎ی عسلویه و نقش پذیری آینده‎ی شهر در سطح ملی و جهانی است. روش پژوهش این مطالعه توصیفی تحلیلی و برپایه‎ی مطالعات کتابخانه ای، بررسی های میدانی و پرسش‎نامه است. در تحلیل نتایج نهایی، شاخص‎های قابلیت دسترسی از روابط معیار نسبی دسترسی، فرصت تجمع و رتبه‎ی دسترسی به فضاهای عمومی و در ارزیابی کاربرد بهینه‎ی آن نیز، شاخص‎های سازگاری، مطلوبیت و آسایش مورد استفاده قرار گرفته شده است. یافته ها نشان می دهند که پارک ساحلی نگین با معیار نسبی دسترسی ۴۲۸/۶ بهترین رتبه‎ی دسترسی (۵/۹) و وضعیت را از لحاظ کاربرد بهینه‎ی فضاهای عمومی دارد و در مقابل آن، خیابان دولت با ۹۸ درصد و بازار شهر با رتبه‎ی دسترسی (۷/۴) و ۵/۹۷ درصد از دیدگاه شهروندان پایین‎ترین کیفیت و مطلوبیت در ارزیابی کاربرد بهینه‎ی فضاهای عمومی داشته است. همچنین پایین ترین معیار نسبی دسترسی۷۵/۱۸، فرصت تجمع ۲۲۸ و رتبه‎ی دسترسی ۹۹/۳ مربوط به خیابان جمهوری اسلامی است. در پایان نیز پیشنهادها و راهکارهایی برای استفاده و دسترسی آسان افراد و گروه‎های اجتماعی ارائه شده است.