بررسی آسایش و امنیت در محله‎های شهر یزد

در این پژوهش به سنجش درجه آسایش و امنیت در نواحی شهر یزد و تحلیل اکولوژیکی آن پرداخته شده است. محدوده جغرافیایی پژوهش شهر یزد است و جامعه آماری آن مجرمان و دربندانی که به علت بروز ناهنجاری‎ها، آسیب‎های اجتماعی و جرم و جنایت در سال ۱۳۸۶ در زندان یزد بوده‎اند. جمعیت نمونه این پژوهش متشکل از ۱۲۷ نفر از این مجرمان است. شاخص‎های مورد بررسی، انواع جرایم ارتکابی‎اند. گردآوری اطلاعات پرسشنامه و بررسی آن از طریق نرم‎افزار SPSS صورت گرفته است. نتایج بررسی نشان می‎دهد که ۴/۶۶ درصد از مجرمان اهل یزد هستند و ۶/۳۳ درصد آنها را ساکنان غیریزدی این شهر تشکیل می‎دهند. بیشتر جرایم در سنین ۳۴-۲۵ سالگی و سپس ۴۴-۳۵ سالگی صورت گرفته است که عمدتا سنین کار و فعالیت اقتصادی به‎شمار می‎آیند. اغلب جرایم را شاغلان آزاد و سپس بیکاران مرتکب شده‎اند، و کمترین میزان جرایم را قشر کشاورزان، اغلب مجرمان از گروه‎های پایین درآمدی و اقشار فقیر بوده‎اند. مهم‎ترین عامل موثر در بزهکاری و ارتکاب جرم، بیکاری (۹/۳۹ درصد) و سپس معاشرت با افراد ناباب (۶/۳۴ درصد) بوده است. در میان انواع جرایم، قاچاق (۳۸ درصد)، سرقت (۲۰ درصد) و رابط? نامشروع (۱۵ درصد) از مهم‎ترین و رایج‎ترین جرم‎ها بوده‎اند. با توجه به بررسی‎ها، محله مهدی‎آباد با ۴/۱۳ درصد ناامن‎ترین و جرم‎خیزترین محله، و بیشترین جرم آنها قاچاق بوده است که در بین زندانیان زن مشاهده می‎شود. البته اکثر این افراد غیریزدی هستند. محله‎های اکرم‎آباد، چهارمنار، کوچه بیوک، خرمشاد یعقوبی و ملاباشی با کمتر از ۸/۰ درصد جرم در زمر? امن‎ترین محله‎ها، یا محله‎هایی با درجه پایین جرم و ناهجاری اجتماعی قرار می‎گیرند. نتایج بررسی فرضیه‎ها نشان از آن دارد که شهر یزد را می‎توان در سه سطح امنیتی و آسایشی یعنی مناسب، نیمه‎مناسب و دارای درج? پایین امنیت تقسیم‎بندی کرد.

Keywords:

آسایش , امنیت , جرم , شهر یزد. , مجرم , ناهنجاری اجتماعی