خدمت رسانی مطلوب شهری در گرو بسترسازی مناسب شهرداری الکترونیک

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 38

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RCEAUD09_017

تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1402

Abstract:

شهرداری ها یکی از مهمترین ارکان نهادهای دولتی هستند که به نوعی بیشترین ارتباط مردم در زمینه های امور دولتی با این سازمان است، از این روی شهرداری های کلانشهرهایی چون شهرداری شیراز باید دست از روش های بروکراتیک پیشین برداشته و وارد دنیای الکترونیک و مجازی شوند دنیایی که در آن فعالیت ها سریع تر و مطمئن تر انجام می گردد و نیازی به تراکم جمعیت در دنیای فیزیکی نیز نیست. در این پژوهش به ارزیابی تسهیل دسترسی شبکه ارتباطات شهرداری با مردم توسط بهسازی فناوری اطلاعات و توسعه شهر الکترونیک پرداخته شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که بسترهای استقرار و توسعه شهرداری الکترونیک شیراز مشتمل بر شش بعد زیر ساخت فنی، زیر ساخت غیرفنی، سیستم ها و خدمات، اقتصادی، جغرافیایی و مکانی، فرهنگی و اجتماعی است. با عنایت به نتایج بدست آمده راهکارها و پیشنهادات زیر مطرح شد: افزایش میزان آموزش و توسعه سواد اجتماعی مردم در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات از طریق الف) تولید و نمایش برنامه های آموزشی مرتبط با مباحث IT، ب) ارائه خدمات شهرداری از طریق پورتال ها و سایت ها و تشویق و ترغیب های مردم برای استفاده از خدمات الکترونیکی، ج) همکاری شهرداری شیراز با پارک های علم فناوری، شرکت های تخصصی در حوزه IT ، چ) استفاده از کیوسک های الکترونیکی پاسخگو به عنوان میز خدمت، خ) ایجاد سیستم نظام پیشنهادات الکترونیکی، د) طراحی مجدد سیستم مدیریت جریان کار و ارائه خدمات به مشتریان، س) استفاده و بروزرسانی نرم افزارهای امنیتی مناسب برای حفظ اطلاعات و مستندات الکترونیکی، ش) برگزاری جلسات مدون و دوره ای برای بررسی و تدوین خط مشی ها و میزان استمرار حرکت شهرداری به سمت الکترونیکی تر شدن، ع) تخصیص بودجه مکفی برای ارتقای توان سیستم ها و سخت افزارهای سازمان، شبکه های ارتباطی و اخذ مشاوره از خبرگان فناوری اطلاعات سطح کشور. امری که توجه به آن پیچیدگی مسائل شهری و رشد روزافزون شهرها را هر چه بهتر مدیریت خواهد کرد.

Authors

فاطمه ظفرآبادی

کارشناس خدمات شهری(کارشناس امور ایثارگران)، امور ایثارگران شهرداری شیراز و کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، شیراز، ایران