بررسی مقایسه ای مهارتهای حرکتی ظریف در کودکان طبیعی و کودکان مبتلا به اختلال تولید (تلفظی) ۱۰-۷ ساله مراجعه کننده به کلینیک های گفتار درمانی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان انجام مهارتهای حرکتی ظریف در کودکان مبتلا به اختلال تولید (تلفظی) در مقایسه با کودکان طبیعی ۷ تا ۱۰ ساله می باشد. این پژوهش در سال ۱۳۷۶ بر روی ۴۶ نفر از دانش آموزان طبیعی کلاس های اول تا چهارم ابتدایی منطقه دو آموزش و پرورش شهر تهران و ۳۶ نفر از کودکان مبتلا به اختلال تولید (تلفظی) مراجعه کننده به کلینیکهای گفتار درمانی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، با استفاده از روش تحلیلی (Case control) انجام شد. در این پژوهش از بین دانش آموزان دو مدرسه از مدارس منطقه دو آموزش و پرورش تهران که بطور غیر تصادفی انتخاب شده بودند ۴۶ نفر از دانش آموزان دختر و پسر طبیعی به صورت تصادفی به عنوان گروه شاهد انتخاب گردیدند و ۳۶ نفر کودک مبتلا به اختلال تولید (تلفظی) از بین مراجعه کنندگان به کلینیکهای گفتار درمانی دانشگاه پزشکی ایران انتخاب شدند (در خصوص نحوه انتخاب نمونه، این کودکان ناهنجاری های ساختمانی - عقب ماندگی ذهنی - کم شنوای و علائم اختلالات عصبی - عضلانی نداشته اند) این دو گروه پس از بررسی و تجزیه و تحلیل گفتار آنها در شرایط یکسان با استفاده از آزمون های تولید (تست فونتیک) و آزمون دیادوکوکنتیک و همچنین آزمون حرکتی لینکلن وازرتسکی مورد آزمون قرار گرفتند. میانگین امتیازات حاصل با استفاده از آزمون های T.Student در دو گروه مقایسه شد و نتایج زیر بدست آمد. بین میانگین امتیازات کسب شده در توانایی مهارت های حرکتی ظریف با استفاده آزمون دیادوکوکنتیک و آزمون حرکتی لینکن وازرتسکی در کودکان مبتلا به اختلالات تولیدی (تلفظی) و کودکان طبیعی تفاوت معنی داری وجود دارد (P < ۰.۰۵). همچنین نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان داد بین میانگین امتیازات دو گروه شدید و خفیف تفاوت معنی داری وجود دارد (P < ۰.۰۵). همچنین میانگین امتیازات در هر گروه کودکان طبیعی و مبتلا به اختلال تولید با افزایش سن بیشتر می شود.