بررسی مشکلات دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان و نگرش آنها به نقش مشاوره در حل مشکلات آنان

این پژوهش توصیفی روی دانشجویان سال های مختلف دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام گرفت که تعداد ۱۹۳ نفر از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان جامعه فوق انتخاب شدند. از این تعداد، ۸۱ نفر پسر و ۱۱۲ نفر دختر با میانگین سنی حدود ۲۲ سال بودند. همچنین ۸۴% آنها مجرد و ۱۶% آنها متاهل بودند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ۲۲ سوالی برای شناخت مشکلات و پرسشنامه ۱۷ سوالی برای نقش مشاور بود. ۱۰۰% دانشجویان پسر، ابراز وجود مشکل کردند. مهمترین مشکلات دانشجویان پسر به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: عدم امکانات تفریجی و ورزشی ۷۲% عدم توجه مسئولین دانشگاه ۶۲%،% مشکلات اقتصادی مالی ۵۱% و آینده نا مطمئن ۵۰%. از مجموع دانشجویان دختر ۵/۸۷% ابراز وجود مشکل نمودند. همچنین مهمترین مشکلات دانشجویان دختر به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: عدم امکانات تفریحی و ورزشی ۴۲%، آینده نامطمئن ۷/۳۵%، عدم توجه مسئولین ۳۳%، عدم اعتماد به نفس ۳۲% و عدم توجه به آزادی دخترها ۲۴%. رتبه مشاور به عنوان منبع حل مشکل به طول کلی در تمام زمینه ها در مقام چهارم قرار داشت و والدین مقام اول را دار بودند. مسئولین دانشگاه ۶۲%،% مشکلات اقتصادی مالی ۵۱% و آینده نا مطمئن ۵۰%. از مجموع دانشجویان دختر ۵/۸۷% ابراز وجود مشکل نمودند. همچنین مهمترین مشکلات دانشجویان دختر به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: عدم امکانات تفریحی و ورزشی ۴۲%، آینده نامطمئن ۷/۳۵%، عدم توجه مسئولین ۳۳%، عدم اعتماد به نفس ۳۲% و عدم توجه به آزادی دخترها ۲۴%. رتبه مشاور به عنوان منبع حل مشکل به طول کلی در تمام زمینه ها در مقام چهارم قرار داشت و والدین مقام اول را دار بودند. با توجه به این که این مطالعه نشان داد مهمترین مشکل دانشجویان عدم امکانات تفریحی و ورزشی است، پیشنهاد می شود که مسئولین دانشگاه در جهت رفع این مشکل کوشا باشند علت این که مشاوران نقش قابل توجهی در رفع مشکلات ندارند، از یک سو مربوط به این می باشد که والدین جانشین مشاور هستند و از سوی دیگر شاید به علت عدم معرفی برنامه ها و اهداف دفتر مشاوره دانشجویی برای دانشجویان می باشد.