اثر بخشی موسیقی درمانی بر تنیدگی تحصیلی و پردازش هیجانی و خود کار آمدی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم دبیرستان

هدف پژوهش حاضر اثر بخشی موسیقی درمانی بر تنیدگی تحصیلی و پردازش هیجانی و خود کار آمدی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم دبیرستان شاغل به تحصیل در آموزش و پرورش شهر تهران در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس بود. موسیقی درمانی بمدت ۲۴ جلسه دو ساعته برای گروه آزمایش برگزار شد و برای بررسی تنیدگی تحصیلی از پرسشنامه انگ و هوان (۲۰۰۶)، پردازش هیجانی از پرسشنامه گارفنسکی (۲۰۰۱) و خود کار آمدی تحصیلی از پرسشنامه مورگان و جینکز(۱۹۹۹) استفاده و روش آماری تحلیل کواریانس بکار گرفته شد. آزمون تنیدگی تحصیلی، پردازش هیجانی و خود کار آمدی تحصیلی با استفاده از آلفای میزان شده بن فرونی و حد معنی داری(۰۰۰۱/۰) و مقدار اتا سهمی بزرگتر از ۱۴/۰ که اندازه اثر زیاد را نشان داد. موسیقی درمانی پیش بینی کنندگی خوبی برای کاهش تنیدگی تحصیلی، هیجان سازش نیافته، افزایش خود کار آمدی تحصیلی و هیجان سازش یافته می باشد.

Keywords:

موسیقی درمانی , تنیدگی تحصیلی , پردازش هیجانی , خود کار آمدی تحصیلی.