بررسی تطبقی تجربه مهاجرت در رمان های «اولاد الغیتو اسمی آدم» از الیاس خوری و «تماما مخصوص» از عباس معروفی

ادبیات مهاجرت با روایت ازدنیاهای دور، ناهمسانی های ناشی از دو پارگی وجودی مهاجران و مسائل و دغدغه های آنها در سرزمین میزبان رابه تصویر می کشد. با توجه به مساله مهاجرت و تاثیرات نهان و تلخ آن بر جوامع مهاجرفرست، این امر ضرورت انجام پژوهش هایی را می طلبد که لایه های پنهان زندگی مهاجر را نشان دهند، هدف از این جستار بررسی چالش های آسیب زای پدیده مهاجرت است. بر این بنیان در این پژوهش دو رمان شناخته شده ادبیات مهاجرت عربی و فارسی، «اولاد الغیتواسمی آدم» از الیاس خوری و «تماما مخصوص» از عباس معروفی، در چهارچوب مکتب تطبیقی آمریکایی مورد بررسی قرار گرفته است. از مضامین اجتماعی پربسامد در دو رمان، موضوع پوچ گرایی و مرگ اندیشی است که احساس تنهایی و گمشدگی در جامعه مهاجرپذیر بر ایجاد تفکری پوچ گرا تاثیر دارد ضمن آنکه رخدادهای تاریخی جامعه مهاجرفرست و شکست در عرصه های سیاسی و اجتماعی نیز بر این تفکر پوچ گرایی دامن زده است در هر دو رمان، مرگ و خودکشی دو راوی دیده می شود بااین تفاوت که دو اولاد الغتیو باتوصیف رویداد مرگ، واقعیت های تاریخی را بازگو می کند و تماما مخصوص به توصیف رویداد مرگ و سفر می پردازد. از مضامین روانشناختی پربسامد، موضوع تنهایی و یاس وناامیدی است.

Keywords:

ادبیات مهاجرت , اولاد الغیتو , الیاس خوری , تماما مخصوص , عباس معروفی