اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زوجین در متقاضی طلاق

مقدمه: زوجین متقاضی طلاق از نظر سلامت روانی و بهزیستی روانشناختی دچار آسیب می­شوند که نیاز به مداخلات درمانی دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زوجین متقاضی طلاق انجام گرفت.  روش­ کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ آماری متشکل از زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بیرجند در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. از جامعه یاد شده تعداد ۳۰ زوج با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به­طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و کنترل (۱۵نفر) جایگزین شدند. درمان مبتنی بر شفقت در ۸ جلسه ۱۵۰ دقیقه­ای و هفته­ای یک­بار در گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ­گونه مداخله­ای را دریافت نکردند. از پرسشنامه­­های سلامت روان نجاریان و داودی (۱۳۸۰) و بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) در مورد آن­ها استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه­ ۲۴ و روش تحلیل کوواریانس تحلیل گردید. نتایج: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر شفقت در مرحله پس­آزمون اثربخشی معنی­داری بر افزایش سلامت روان و بهزیستی روانشناختی در زوجین متقاضی طلاق دارد (۰۵/۰ P<). نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، از این نوع درمان برای کاهش مشکلات زناشویی و افزایش سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زوجین استفاده کرد.

Keywords:

therapybased of compassion , mental health , psychological well-being , couples. , درمان مبتنی بر شفقت , سلامت روان , بهزیستی روانشناختی.