تحلیلی برارزش شناسی نیچه با تکیه بر مفهوم امر استثناء و نقد اخلاق مسیحیت

بحث در حیطه ی ارزش شناسی نیچه با این پرسش آغاز می شود که «چه کسی چه چیزی می خواهد؟» درواقع مسئله ی نیچه ابتدای به ساکن فردیت است و هر آنچه که در ارتباط مستقیم با خواست فرد به عنوان امراستثناء قرار می گیرد. از دید او هر نگاه سرشار از تفاسیر است و بیرون از تفاسیر حقیقتی وجود ندارد. نیچه متناسب با همین رویکرد به عرصه ی ارزش شناسی ورود می کند و با روش تبارشناسی، ارزش های اخلاقی را از خاستگاه های متافیزیکی اش می زداید و در بستری تاریخی به سنجیدن ارزش آن ارزش ها می پردازد. او گرانبار از مکتب اگزیستانسیالیسم، به جنبه های فردی وانحصاری انسان توجه نموده وبا رویکردی نقاد و سنت ستیز به دیدگاه مطلق نگری اخلاقی و مباحثی اساسی دیگر نظیر هدف اخلاق ، حس اخلاقی ، وجدان اخلاقی ومساله فضایل ، درپیکره ی اخلاق غربی را مورد حمله قرار می دهد و در نهایت به نقد اخلاق مسیحیت می رسد . هدف کلی این پژوهش، بررسی جایگاه «استثناء» درنقد ارزش ها در ارای اخلاقی نیچه و نقد روش شناسانه اندیشه او در این خصوص است. روشی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته، روش توصیفی –تحلیلی ودر مواردی تبارشناختی است ودر نتیجه مشخص شده است حرکت سلبی نیچه ، از اسلاف تجربی تبار او با الگو گیری از هیوم، به نیهیلیسم اخلاقی منجر می شود واین منافات با سیر جامعه انسانی به سوی کمال دارد.

Keywords:

مسیحیت , خودآگاهی , امراستثناء , نیچه , ارزش شناسی , تبارشناسی اخلاق