ریشه یابی مهمترین چالش های انقلاب اسلامی ایران در دهه سوم

هدف اصلی از نگارش این مقاله ارائه پاسخ به این پرسش اساسی است که چالشهای مهم انقلاب اسلامی در دهه سوم کدامند؟ نگارنده با رویکردی تاریخی تحلیلی سعی کرده تا تحولات ساختاری دو دهه قبل را به عنوان مبنای نظری تحلیل دستمایه قرار دهد و بر این اساس چالشهای انقلاب اسلامی را در دو حوزه فرهنگ و سیاست بررسی نماید.خلاصه ماشینی: "در نگاه بومی گرایانه به توسعه، از آنجا که جامعه ایران آموزه ها، ایستارها، هنجارها و بستر اجتماعی متفاوتی را نسبت به جوامع غربی با خود حمل می کند، ضرورت دارد تا تحولات ساختاری در بستر ملی تعریف شود و لذا عناصر ذیل را در این فرایند موثر می دانیم: ۱) افزایش نسبت شهرنشینی و صنعتی شدن؛ ۲) تحرک اجتماعی، رشد سواد و گرایش عمومی به رسانه ها؛ ۳) هویت یابی افراد جامعه بر مبنای آموزه های دین اسلام و مولفه های ملی ایران؛ ۴) حاکمیت ایستارها و انگاره های عقلانی؛ ۵) افزایش سطح مشارکت سیاسی شهروندان. با توجه به آنچه گفته شد و با فرض این موضوع که انقلاب اسلامی ایران در دهه سوم فضای جدیدی را از نظر سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تجربه خواهد کرد، در این نوشتار سعی خواهد شد تا مدل ذیل به آزمون گذاشته شود: تحول ساختاری انقلاب ساختاری چالشهای اجتماعی بروز خواسته های جدید تکوین انگاره های نو مطالبات جدید الولاده ظهور رفتار جدید شهروندان در الگوی فوق چالشهای اجتماعی عبارت است از مسائل و عرصه هایی که در حال حاضر و آینده حیات اجتماعی ایران را بنا به الزامات موجود به مبارزه خواهد طلبید و در نهایت به تکوین انگاره ها، فضای جدید و رفتارهای نو خواهد انجامید. به این ترتیب نرخ رشد تحصیلات عالی در ایران و مراکز آموزشی تحقیقاتی که نقش مستقیم و عمیقی بر شکل گیری جریان روشنفکری در جامعه ایران داشته است، طی سالهای اخیر و به طور کلی در سالهای ۱۳۵۵ تا ۱۳۷۵ به طور بی سابقه ای افزایش داشته است و مسلما این طیف با تاثیرگذاری بر افکار عمومی، بینش و سطح آگاهیهای مردم و مسئولین و تغییر ذائقه های موجود جامعه، آن را به عنوان بستری مسالمت آمیز، به دگرگونی واداشته است و این موضوع با نظریه تحولات ساختاری ارتباط دقیق و کامل دارد."

Keywords:

سیاسی , انقلاب اسلامی , جمعیت , ایران , تحولات ساختاری , جامعه , رشد