روزه داری و دیابت

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 133

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJHP-3-3_008

تاریخ نمایه سازی: 27 آبان 1402

Abstract:

زمینه و هدف: روزه از فروع دین و یکی از مهم ترین واجبات شرع مقدس اسلام است. ادای آن بر افراد بالغ و اما سالم فرض شده و در افرادی که موجب آسیب جسمانی و یا تشدید بیماری می شوند، نه تنها واجب نیست؛ بلکه حرام است، و قضای آن در زمان مناسب دیگر، بعد از ماه مبارک رمضان، تکلیف شده است. دیابت از بیماری های رایجی است که برای روزه داری شرایط خاصی ضروری است روزه داری دارای احکام و شرایط خاص است و بعضی از مبتلایان شرایط لازم برای ادای این فریضه را ندارند. در این مقاله، بعضی از مهم ترین ابعاد روزه داری در دیابت مرور شده است. روش: این مطالعه، جمع بندی نشست روزه داری و دیابت در فرهنگستان علوم پزشکی است که به روش بحث متمرکز گروهی۲ و مطالعه مروری کتابخانه ای در منابع معتبر داخلی تنظیم و ارائه شده است. یافته ها: بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت، در صورت رعایت اصول تغذیه و دستورات غذایی و تنظیم دستورات دارویی می توانند این فریضه الهی را در ماه مبارک رمضان و یا قضای آن را در ماه های دیگر به جای آورند. توصیه می شود بیماران مشروحه زیر روزه نگیرند: «افرادی که دیابت آن ها کنترل نیست»، «بیماران دیابت نوع ۱ Brittle»، «بانوان باردار مبتلا به دیابت»، «بیماران دارای سابقه کتواسیدوز یا اغمای هیپر اسمولار»، «همراهی دیابت با عوامل خطر یا بیماری های عمده ای نظیر گرفتگی عروق کرونر، سیروز کبدی، نارسایی مزمن کلیوی، افراد مسن دارای اختلالات ذهنی»، «سابقه کاهش یا افزایش زیاد قند خون قبل از شروع یا هنگام ماه رمضان» و «افراد مبتلا به دیابت که دستورات غذایی و دارویی را خوب انجام نمی دهند یا در شرایطی قرار دارند که امکان انجام دقیق و صحیح این دستورات را ندارند» نتیجه گیری: روزه به عنوان یکی از فرایض اساسی در دین اسلام به شمار می رود و می تواند برای پیشگیری و همچنین درمان برخی از بیماری ها مفید باشد. از شرایط وجوب روزه عدم السفر و عدم المرض است. از شرایط صحت روزه نیز عدم المرض است. درنتیجه اگر روزه برای بیمار ضرر داشته باشد، نه تنها واجب نیست، بلکه صحیح نیز نخواهد بود. افرادی که به دلیل بیماری نباید روزه بگیرند، اگر اقدام به روزه داری کنند، پذیرفته نخواهد بود، چراکه همانگونه که اضرار به نفس حرام است، خوردن غذای اضافی یا کم نیز اضرار به نفس تلقی شده و حرام محسوب می شود.