علل ایجاد آلوایمونیزاسیون در بیماران تالاسمی شیراز در سال ۱۳۹۵

چکیده سابقه و هدف تزریق خون مزمن می تواند موجب آلوایمونیزاسیون در بیماران مبتلا به تالاسمی شود. برآورد فراوانی و علل ایجاد آلوایمونیزاسیون در بیماران تالاسمی می تواند منجر به شناخت محدودیت های موجود و ایجاد استراتژی مناسب به منظور پیشگیری از ایجاد آلوایمونیزاسیون در بیماران تالاسمی گردد. مواد و روش ها این مطالعه مورد-شاهدی از اول فروردین ۱۳۹۴ تا اول فروردین ۱۳۹۵ در بیمارستان دستغیب شیراز انجام شد. در این مطالعه، بیمارانی که افت هموگلوبین داشتند یا افزایش مناسب به دنبال تزریق خون نداشتند، به عنوان مورد و ۹۳ بیماری که از لحاظ سن و جنس با گروه مورد یکسان سازی شده بودند، به عنوان شاهد انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون مجذور کا، t test ، رگرسیون لجستیک و نرم افزار ۲۱ SPSS ، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نتایج آزمایش های کومبس مستقیم یا غیر مستقیم در تمامی گروه مورد مثبت شد(۹۳ نفر). کومبس غیر مستقیم در ۵۹  نفر از ۹۳ مورد(۴/۶۳%) و کومبس مستقیم در ۴۱ نفر از ۹۳ مورد(۴۴%) مثبت شد. هم چنین نتایج کومبس مستقیم و غیر مستقیم در ۷ بیمار از ۹۳ مورد(۵۲/۷%) مثبت شد. این نتایج در تمامی گروه شاهد(۹۳ نفر( منفی گردید. نتیجه گیری با توجه به شیوع بالای ایمونیزاسیون در بیماران با افت هموگلوبین، به نظر می رسد انجام آزمایش های غربالگری و شناسایی آنتی بادی در بیماران با افت هموگلوبین ضروری باشد. سن شروع اولین تزریق، طحال برداری و عدم استفاده از خون کم لکوسیت در ایجاد آنتی بادی علیه گلبول قرمز نقش دارد و بایستی همسان سازی گلبول های قرمز از نظر ABO ، Rh و Kell به منظور کاهش ایمونیزاسیون، مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

Key words: Thalassemia Major , Blood Transfusion , Red blood Cells , Screening , کلمات کلیدی: تالاسمی ماژور , انتقال خون , گلبول های قرمز , غربالگری