فراوانی واکنش های وازوواگال در اهداکنندگان مراجعه کننده به انتقال خون استان کردستان و تاثیر آن بر میزان بازگشت جهت اهدای خون مجدد

چکیده سابقه و هدف شایع ترین عارضه اهدای خون، واکنش های وازووگال است. بروز این واکنش ها می تواند اثرات منفی بر بازگشت اهداکنندگان داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی فراوانی واکنش های وازووگال و تاثیر آن بر میزان بازگشت جهت اهدای خون مجدد در استان کردستان بود. مواد و روش ها مطالعه از نوع توصیفی-مقطعی و جامعه مورد مطالعه، اهداکنندگان مراجعه کننده به پایگاه انتقال خون استان کردستان در سال ۱۳۹۴ بودند. هم چنین میزان بازگشت اهداکنندگان دارای واکنش وازوواگال در فاصله زمانی یک سال(از ۹۴ تا ۹۵) بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از ۱۶ SPSS و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها از مجموع ۲۵۸۹۱ اهداکننده، ۱۷۰(۶۵/۰%) نفر شامل ۱۵۷ مرد و ۱۳ زن دچار واکنش وازوواگال شدند که در ۱۶۴(۹/۹۵%) مورد عوارض خفیف، در ۳ (۸/۱%) مورد عوارض متوسط و در ۴ (۴/۲%) مورد عوارض شدید مشاهده شد. میانگین سنی اهداکنندگان زن و مرد که دچار واکنش های ناخواسته شدند به ترتیب ۴/۳۱  و ۷۳/۳۰ سال بود. بیشترین تعداد عوارض مربوط به اهداکنندگان بار اول بود(۲/۱%). هموگلوبین کمتر از ۱۵ gr/dL با افزایش بروز واکنش و افزایش وزن با کاهش واکنش های وازوواگال مرتبط بود(به ترتیب ۰۰۴/۰ p= و ۰۰۸/۰ p=). میزان بازگشت اهداکنندگانی که دچار واکنش شدند در مدت زمان یک سال ۱۸% (۱۷۰/۳۲) بود. نتیجه گیری نتایج نشان داد فراوانی واکنش های وازوواگال در مردانی که کاهش وزن بیشتری نسبت به حداقل تعیین شده برای اهدای خون دارند، بیشتر است.

Keywords:

Key words: Blood Donation , Retention , Prevalence , کلمات کلیدی: اهدای خون , واکنش وازوواگال , بازگشت