القای آپوپتوز در سلول های لوسمیک پرومیلوسیتی(NB۴) توسط الیگونوکلئوتید ضد آنزیم تلومراز

چکیده سابقه و هدف به دلیل فعالیت بالای آنزیم تلومراز در تکثیر اغلب سرطان­ها از جمله لوسمی پرومیلوسیتیکی حاد(APL)، مهار تلومراز روش مناسبی جهت درمان می باشد. در این مطالعه به بررسی اثر الیگونوکلئوتید ضد تلومراز بر روی القای مرگ سلولی و آپوپتوز سلول­های NB۴ پرداختیم. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی، به منظور بررسی اثر الیگونوکلئوتید آنتاگونیست تلومراز، سلول­ها تحت دوزهای مختلف الیگونوکلئوتید قرار گرفتند. جهت بررسی اثر این دارو بر زند­ه­ما­نی سلول­ها، آزمایش MTT انجام شد و جهت بررسی مولکولی القای آپوپتوز، بیان ژن­های دخیل در این روند به روش Real-Time PCR ارزیابی گردید. یافته ها الیگونوکلئوتید قادر به کاهش درصد زنده مانی و القای مرگ سلولی می باشد. تیمار سلول­ها با  الیگونوکلئوتید در غلظت­های ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ پیکومولار، به صورت وابسته به دوز پس از طی ۴۸ ساعت باعث کاهش درصد زنده­مانی سلول­ها و مرگ سلولی گردید. شایان ذکر است میانگین درصد زنده مانی در غلظت ۴۰ پیکومولار، ۶۴% بود، در حالی که این درصد در تیمار سلول­ها با الیگونوکلئوتید کنترل ۹۴% می­باشد. علاوه بر این، نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که مرگ سلولی القا شده با این الیگونوکلئوتید با افزایش بیان ژن­ Bax و کاهش بیان ۲Bcl- همراه می­باشد. نتیجه گیری با توجه به طول تلومر کوتاه و فعالیت بالای آنزیم تلومراز در بیماران APL و همچنین اثربخشی الیگونوکلئوتید در القای مرگ سلولی در سلول­های پرومیلوسیتیک NB۴، می­توان درمان­های مبتنی بر استراتژی مهار آنزیم تلومراز را به عنوان راه­کار مناسب در این بیماران مدنظر قرار داد.

Keywords:

Key words: Acute Promyelocytic Leukemia , Apoptosis , Cell Death , کلمات کلیدی: لوسمی پرومیلوسیتیک حاد , آپوپتوز , مرگ سلولی