فراوانی ترومبوسیتوپنی و عوامل خطر آن در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان ولیعصر

چکیده سابقه و هدف فراوانی ترومبوسیتوپنی در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان و مخصوصا" نوزادان نارس، شایع تر از جمعیت عمومی است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و عوامل خطر ترومبوسیتوپنی در نوزادان بستری در NICU انجام شد. مواد و روش ها در یک مطالعه مقطعی و توصیفی تحلیلی، پرونده کلیه نوزادان بستری درNICU بیمارستان ولیعصر طی سال ۱۳۸۳(شامل ۲۰۱ پرونده) بررسی شد. نوزادانی که پلاکت کمتر از /mm۳ ۱۵۰۰۰۰ داشتند انتخاب شده و سپس اطلاعات لازم ثبت و توسط آزمون های فیشر و کای دو و نرم افزار ۱۵ SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها ۷۹ نفر(۳/۳۹%) مبتلا به ترومبوسیتوپنی بودند. فراوانی ترومبوسیتوپنی با جنسیت بیماران ارتباط معنی داری نداشت. در نوزادان دچار ترومبوسیتوپنی، متوسط سن حاملگی ۷/۳ ± ۳۲ هفته، متوسط وزن تولد ۹۳۲ ± ۱۸۸۸ گرم و در نوزادان با شمارش پلاکت نرمال به ترتیب ۴/۳ ± ۳۴ هفته و ۸۲۰ ± ۲۳۶۶ گرم بود. متوسط سن و وزن زمان تولد در نوزادان دچار ترومبوسیتوپنی به طور معنی داری پایین تر از نوزادان با پلاکت طبیعی بود. بیشترین محل خونریزی در بیماران دچار ترومبوسیتوپنی، خونریزی داخل مغزی بود(۳۷%). نتیجه گیری با توجه به شیوع بالای ترومبوسیتوپنی در نوزادان بستری در NICU ، شناخت فاکتورهای خطر عامل آن مانند وزن کم زمان تولد، نارسی، مصرف برخی داروها مانند هپارین و جنتامایسین در نوزاد و نیز خونریزی داخل بطن های مغزی به عنوان شایع ترین علامت بالینی، بهتر است در تمام بستری شدگان NICU با خونریزی جمجمه مد نظر بوده و در مصرف روتین هپارین و جنتامایسین جانب احتیاط رعایت شود. کلمات کلیدی: ترومبوسیتوپنی، نوزاد، پلاکت ها

Keywords:

Thrombocytopenia , Neonate , Platelets , ترومبوسیتوپنی , نوزاد , پلاکت ها