تعیین شیوع تداخلات دارویی بالقوه در بخش مراقبت های ویژه

چکیده اهداف: زمانی که یک دارو عملکرد داروی دیگر را دچار تغییر کند، تداخلات دارویی رخ داده است. مطالعه­ی حاضر با هدف بررسی میزان تداخلات دارویی بالقوه در بخش مراقبت­های ویژه انجام شد. روش­ها: در مطالعه­ی گذشته­نگر حاضر، نسخ ۲۴ ساعت اول ۳۷۱ بیمار بستری در بخش مراقبت­های ویژه­ی بیمارستان شهید باهنر کرمان از نظر تعداد و نوع تداخلات دارویی و عواملی از قبیل تعداد داروهای دریافتی، سن، جنس، مدت زمان بستری در بخش مراقبت­های ویژه و تعداد پزشکان تجویز کننده دارو مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین تعداد و نوع تداخلات دارویی، از کتاب مرجع تداخلات دارویی Facts استفاده شد و تجزیه و تحلیل آماری داده­ها در نرم­افزار آماری SPSS۱۸ متناسب با اهداف پژوهش از آمار توصیفی، آزمون­های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس انجام شد. یافته­­ها: از نظر نوع داروهای دریافتی ۷۷ قلم داروی متفاوت مشخص شد و در کل ۲۰۹۱ مورد تجویز دارو در نسخه­ها یافت شد که به طور متوسط سهم هر بیمار، (۵/۱) ۶/۵ دارو بود. در مجموع بررسی داروهایی که بیماران بخش مراقبت های ویژه در ۲۴ ساعت اول دریافت کرده بودند ، ۷۲۶ مورد تداخل دارویی یافت شد. تداخلات تاخیری، متوسط و امکان پذیر، بیشترین درصد تداخلات را به خود اختصاص داده بودند . نتایج نشان دهنده­ی ارتباط معنی­دار بین تعداد تداخلات دارویی با تعداد داروی تجویز شده، سن، جنس، مدت زمان بستری و تعداد پژشکان تجویز کننده دارو بود. نتیجه گیری: بیماران بستری در بخش مراقبت­های ویژه با داشتن بیشتر عوامل خطر تداخلات دارویی، در خطر بالایی از تداخلات دارویی قرار دارند که این امر مستلزم توجه بیشتر تیم درمانی به این موضوع است.

تعیین شیوع تداخلات دارویی بالقوه در بخش مراقبت های ویژه Keywords:

Intensive Care Unit , Drug interaction , Prevalence , بخش مراقبت های ویژه , تداخلات دارویی , شیوع