تعیین شیوع تداخلات دارویی بالقوه در بخش مراقبت های ویژه

چکیده اهداف: زمانی که یک دارو عملکرد داروی دیگر را دچار تغییر کند، تداخلات دارویی رخ داده است. مطالعه­ی حاضر با هدف بررسی میزان تداخلات دارویی بالقوه در بخش مراقبت­های ویژه انجام شد. روش­ها: در مطالعه­ی گذشته­نگر حاضر، نسخ ۲۴ ساعت اول ۳۷۱ بیمار بستری در بخش مراقبت­های ویژه­ی بیمارستان شهید باهنر کرمان از نظر تعداد و نوع تداخلات دارویی و عواملی از قبیل تعداد داروهای دریافتی، سن، جنس، مدت زمان بستری در بخش مراقبت­های ویژه و تعداد پزشکان تجویز کننده دارو مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین تعداد و نوع تداخلات دارویی، از کتاب مرجع تداخلات دارویی Facts استفاده شد و تجزیه و تحلیل آماری داده­ها در نرم­افزار آماری SPSS۱۸ متناسب با اهداف پژوهش از آمار توصیفی، آزمون­های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس انجام شد. یافته­­ها: از نظر نوع داروهای دریافتی ۷۷ قلم داروی متفاوت مشخص شد و در کل ۲۰۹۱ مورد تجویز دارو در نسخه­ها یافت شد که به طور متوسط سهم هر بیمار، (۵/۱) ۶/۵ دارو بود. در مجموع بررسی داروهایی که بیماران بخش مراقبت های ویژه در ۲۴ ساعت اول دریافت کرده بودند ، ۷۲۶ مورد تداخل دارویی یافت شد. تداخلات تاخیری، متوسط و امکان پذیر، بیشترین درصد تداخلات را به خود اختصاص داده بودند . نتایج نشان دهنده­ی ارتباط معنی­دار بین تعداد تداخلات دارویی با تعداد داروی تجویز شده، سن، جنس، مدت زمان بستری و تعداد پژشکان تجویز کننده دارو بود. نتیجه گیری: بیماران بستری در بخش مراقبت­های ویژه با داشتن بیشتر عوامل خطر تداخلات دارویی، در خطر بالایی از تداخلات دارویی قرار دارند که این امر مستلزم توجه بیشتر تیم درمانی به این موضوع است.

Keywords:

Intensive Care Unit , Drug interaction , Prevalence , بخش مراقبت های ویژه , تداخلات دارویی , شیوع