مقایسه اخطارهای گفتاری و زنگی در بخش مراقبت ویژه

اهداف. ونتیلاتور­ها به­شکلی طراحی می­شوند که اگر بیمار با مشکلی مواجه شد اخطار دهند. اخطار­ها معمولا تکرارشونده، گوش­خراش، مهیج و گیج­کننده هستند. هدف این مطالعه بهبود وضعیت سیستم­های اخطار در بخش مراقبت ویژه با مقایسه اخطارهای گفتاری و زنگی از دیدگاه پرستاران و پزشکان بود. روش­ها. سیستم اخطار گفتاری مورد مطالعه به زبان فارسی طراحی و روی دستگاه ونتیلاتور "بنت ۷۲۰۰" نصب شد و در بخش ICU مرکزی مورد استفاده قرار گرفت. در شرایط منجر به تولید اخطار، دستگاه اخطار زنگی ایجاد می­نمود و در کنار هر چراغ قرمز روشن پیغامی نوشته می­شد. در سیستم اخطار گفتاری ، با استفاده از ریزپردازنده تعبیه و برنامه­نویسی­شده، اخطارهای تشخیص­داده­شده به­صورت گفتاری با رعایت اولویت شنیده می­شد. ۵۰ پرسش­نامه در اختیار پرسنل، پزشک مقیم ICU و دستیارهای بیهوشی قرار گرفت و ۴۰ پرسش­نامه مورد آنالیز قرار گرفت. یافته­ها. ۲۲ نفر (۵/۵۴%) از پرستاران و پزشکان با این نظر که مرگ­ومیر در دستگاه ونتیلاتور دارای اخطار گفتاری بیشتر است "مخالف" یا "کاملا مخالف" بودند. مدت زمان پاسخ به اخطار زنگی از مدت زمان پاسخ به اخطار گفتاری طولانی­تر ارزیابی شد. نتیجه­گیری. به نظر پرسنل بخش مراقبت ویژه، ونتیلاتور دارای اخطار گفتاری موجب آگاهی سریع از مشکل بیمار می­شود. از سوی دیگر، وقتی پرسنل از اختلال به­وجودآمده زودتر مطلع شوند و نوع مشکل را نیز بدانند سریع­تر به حل مشکل بیمار می­پردازند.

مقایسه اخطارهای گفتاری و زنگی در بخش مراقبت ویژه Keywords:

Ventilator , Vocal Alarm , ICU , ونتیلاتور , اخطار گفتاری , ICU