اعتبار و روایی ابزار تعیین بی قراری/خوآب آلودگی ریچموند در بیماران بزرگسال بخش های ویژه؛ ویرایش فارسی

اهداف. داروهای آرام­بخش به میزان زیادی برای بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه به­کار برده می­شود. ارزیابی ساختاری از آرام­سازی و بی­قراری، برای تعیین مقدار دارو­های آرام­بخش براساس نوع رفتار بی­قراری مفید است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دقیق اعتبار و روایی مقیاس ریچموند به زبان فارسی در بیماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد. روش ­­ها. ابتدا نسخه انگلیسی ریچموند به زبان فارسی برگردانده و با اجماع متخصصان، نسخه فارسی اولیه تهیه شد و روی ۳۵ بیمار مورد آزمایش قرار گرفت. نسخه فارسی به­روش "ترجمه برگشتی" مجددا به انگلیسی برگردانده و روی ۳۵ بیمار آزمایش شد. پس از آموزش کاربران (یک پزشک بیهوشی و ۷ پرستار)، این مقیاس در دو مرحله روی ۱۲۰ بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان یکی از بیمارستان­های تهران به­منظور اندازه­گیری روایی بین آزمون­گرها مورد مطالعه قرار گرفت. یافته­ها. مقایسه ضریب همسانی درون­گروهی (مقیاس اصلی ریچموند؛ κ) معادل ۶۵/۰ با مقیاس آنالوگ بصری (r) معادل ۷۶/۰ و ضریب توافق بین­گروهی (α) معادل ۹۵/۰ حاکی از توافق قابل­قبول بین ارزیابان است. نتیجه­گیری. مقیاس سطح بی­قراری ریچموند، ابزار مناسبی برای اندازه­گیری وضعیت آرام­سازی در بیماران بخش ویژه بین فارسی­زبانان است و ضریب توافق مناسبی بین ارزیابان دارد . استفاده از این مقیاس استاندارد، از عوارض آرام­سازی و مدت زمان استفاده از آنها می­کاهد و پرستاران بخش مراقبت ویژه، با مفهوم آرام­سازی بر اساس دستور پزشک به تفاهم می­رسند.

اعتبار و روایی ابزار تعیین بی قراری/خوآب آلودگی ریچموند در بیماران بزرگسال بخش های ویژه؛ ویرایش فارسی Keywords:

Sedative Medications , Agitation , Validation , Reliability , داروی آرام بخش , بی قراری , اعتبار , روایی