آسیب شناسی

اهداف: دوره های کارآموزی و کارورزی در شکل دهی مهارت­های اساسی و توانمندی­های حرفه ای دانشجویان پرستاری و مامایی نقش اساسی دارد. هرچه کارآموزی در بخش­های عادی مهم باشد، اهمیت آن در بخش ویژه دو چندان است. هدف این مطالعه، تبیین تجارب و نظرات دانشجویان، مربیان و سرپرستاران پیرامون کارآموزی در بخش ویژه بود. روش­ها: این پژوهش کیفی از نوع تجزیه و تحلیل درون­مایه­ای است که نه دانشجوی پرستاری، پنج مربی پرستاری، چهار سرپرستار بخش جراحی و یک سوپروایزر آموزشی، بر اساس نمونه­گیری مبنی بر هدف انتخاب و مصاحبه شدند. کلیه مصاحبه­ها روی کاغذ پیاده شدند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: با استفاده از تحلیل دست­نوشته­ها، تعداد قابل­توجهی درون­مایه اولیه و پنج درون­مایه اصلی که هر یک چند درون­مایه فرعی داشتند، استخراج شد. درون­مایه­های اصلی شامل عوامل مربوط به حسن مدیریت مربی، عوامل مربوط به تجربه و کفایت اطلاعات مربی، عوامل مربوط به نظارت مدیران سطوح بالاتر به کارآموزی­ها، عوامل مربوط به کمبود تجربه و اطلاعات مربی و عوامل مربوط به مدیریت مربی بودند. کلیه درون­مایه­ها در دو طبقه قوی و ضعیف قرار گرفتند. نتیجه­گیری: با اینکه از مجموع نظرات چنین منعکس می­شود که نقاط قوت بارزی در کارآموزی بخش­های ویژه وجود دارد، نقاط ضعفی هم وجود دارد که بیشتر آن با تدابیر مدیریتی قابل تصحیح است.

آسیب شناسی Keywords:

Clinical Skills , Trainer , Student , Qualitative Research , مهارت های بالینی , مربی , دانشجو , پژوهش کیفی