بررسی هیستوپاتولوژی جراحات تریکومونیازیس در بوقلمون و کبوتران آلوده شهرستان زابل

مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع و مقایسه جراحات هیستوپاتولوژیکی تریکومونیازیس در کبوتر و بوقلمون انجام گرفت. طی این مطالعه (اسفندماه ۱۳۹۲- مردادماه ۱۳۹۳) برای تشخیص تریکوموناس گالینه، به طور کل ۳۰۰ نمونه سوآب مرطوب از چینه­دان های کبوتر و بوقلمون جمع­آوری شد. از میان ۱۵۰ کبوتر، ۷/۷۲% )۱۰۹n=) و از ۱۵۰ بوقلمون، ۷/۰% آن­ها )۱n=) به تریکوموناس گالینه آلوده بودند. تست آماری مربع کاینشان داد که شیوع بیماری در بوقلمون و کبوتر تفاوت آماری معنی­دار دارد (۰۰۱/۰P<). در بررسی کالبدگشایی، ۶ کبوتر (۵/۵%) به صورت ماکروسکوپیکنکروز پنیری و غشاهای دیفتریتیک زرد مایل به خاکستری در دهان، مری، چینه دان و پیش معده مشاهده گردیدو در همان یک بوقلمون آلوده، چینه­دان پاندولی و بوی متعفن از دهان قابل ملاحظه بود. بیماری در کبوتر به صورت حاد بروز کرد و ضایعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی شدیدتری را در محوطه دهانی، مری، چینه دان، سنگدان و کبد شامل می­شد اما در بوقلمون ضایعات میکروسکوپیک به مری، چینه­دان و کبد محدود شد. از لحاظ هیستوپاتولوژی، وجود ساختارهای بیضی شکل ائوزینوفیلیک با هسته بازوفیلیک تحت عنوان تریکومونادها، مشخصه این بیماری در کبد بوقلمون آلوده بود. مطالعه حاضر نشان دهنده میزان شیوع کمتر و ضایعات ماکروسکوپیک و هیستوپاتولوژیک خفیف تر ناشی از بیماری تریکومونیازیس در بوقلمون در مقایسه با کبوتر بود. همچنین مشخص شد که درگیری به این بیماری در کبوتران منطقه سیستان نسبت به بسیاری از مناطق ایران بیشتر می باشد.

Keywords:

تریکومونیازیس , شیوع , هیستوپاتولوژی , کبوتر , بوقلمون