ارزیابی اثر مولیبدات سدیم بر فیبروز کبدی در مدل انسداد مجرای صفراوی موش صحرایی

تجمع اسیدهای صفراوی آبگریز در مدل حیوانی انسداد مجرای صفراوی، نقشی اساسی در القاء فیبروز کبدی ایفا می کند. فیبروز کبد کلستاتیک که مشخصه آن تجمع بیش از حد پروتئین های ماتریکس خارج سلولی است، با استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپید ناشی از اسیدهای صفراوی، در ارتباط است. مولیبدن یک عنصر کمیاب ضروری است که بعنوان یک کوفاکتور در ساختمان بسیاری از آنزیم های سیستم سم­زدایی عمل می کند. بر اساس نتایج حاصل از مطالعه قبلی ما، مولیبدات سدیم می تواند بعنوان یک ماده محافظت کننده کبدی در مسمومیت ناشی از تتراکلریدکربن در موش های صحرایی بکار رود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات درمانی یا ضد فیبروزی مولیبدات سدیم، در مدل فیبروز القاء شده با انسداد مجرای صفراوی در موش های صحرایی می باشد. پس از انسداد مجرای صفراوی، موش های صحرایی مولیبدات سدیم (۰۵/۰ یا ۱/۰ یا ۲/۰ گرم/کیلوگرم) یا یورسودی اکسی کولیک اسید (۲۵ میلی گرم/کیلوگرم) را بصورت خوراکی و به مدت ۴۵ روز متوالی (یک بار در روز) دریافت کردند. انسداد مجرای صفراوی بطور قابل توجهی تجمع کلاژن، همچنین نفوذ سلول های التهابی، نکروز کبدی و هیپرپلازی مجاری صفراوی را القاء نمود که با رنگ آمیزی تریکروم ماسون تعیین گردید. این اختلالات بطور معنی داری توسط تیمار با مولیبدات سدیم (۱/۰ و ۲/۰ گرم/کیلوگرم) بهبود یافت. مصرف همزمان مولیبدات سدیم می تواند فیبروز کبدی را در موش های صحرایی کلستاتیک مدل انسداد مجرای صفراوی مهار کند. نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد می کند که مولیبدات سدیم احتمالا با مهار تولید پروتئین های ماتریکس خارج سلولی، اثرات ضد فیبروزی خود را اعمال می کند.

Keywords:

انسداد مجرای صفراوی , کلستاز , فیبروز کبدی , موش صحرایی , مولیبدات سدیم