مقایسه اثر کاپتوپریل و اومپرازول بر زخم دئودنوم ناشی از سیستئامین در موش صحرایی

سیستئامین به علت دارا بودن خاصیت اکسیداتیو ، به عنوان یک ترکیبایجادکننده زخم دئودنوم شناخته شده است . داروها یی که واجد آثار آنتیاکسیدان می باشند می توانند از اثرات این ماده بر روی دئودنوم جلوگیری نمایند .به این منظور بر روی ۱۶ گروه ۷ تایی موش صحرایی نر از نژاد ویستار ، اثرات ضد زخم دو داروی کا پتوپریل (با دوزهای ۱۵ mg/kg و ۳۰ و ۴۵ یکبار و به صورت خوراکی) و اومپرازول (با دوزهای ۱۰ و۲۰و۳۰ mg/kg یکبار و به صورت خوراکی ) هر کدام ۱۲ ساعت و ۰.۵ ساعت قبل از القا زخم دئودنوم توسط سیستئامین که به صورت خوراکی (با دوز ۴۵۰ mg/kg،دو بار و به فاصله ۴ ساعت) به کار برده شد ارزیابی گردید. همه حیوانات در این گروهها ، ۲۴ ساعتپس از آخرین دوز سالین یا سیستئامین توسط اتر کشته شده ودئودنوم آنها خارجو توسط سالین شستشو داده شده سپس فیکس و جهت ارزیابی شاخص زخم ومطالعات هیستوپاتولوژیک آماده گردید . نتایج نشان داد سیستئامین به دئودنومآسیب شدیدی وارد نموده و پیش درمان با دو داروی کاپتوپریل و اومپرازولالقاء زخم دئودنوم توسط سیستئامین ر ا کاهش می دهند. شاخص زخم در گروه سیستئامین ۰.۶±۳.۰۲ بوده ولی با تجویز اومپرازول به ۰.۲۴ ± ۰.۹۴ وبا کاپتوپریل به ۰.۲۴ ±۰.۷ رسید که این کاهش معنا دار بود . درصد مهار زخم با تجویز اومپرازول ۷۴/۶۸% و با تجویز کاپتوپریل ۸/۲۴±۷۷/۶%برآورد گردید . این نتایج  بیانگر اثر هر دو دارو بر پیشگیری از زخم دئودنو م ناشی از سیس تئامین می باشدکه احتمالا به اثرات آنتی اکسیدان آنها مربوط می شود.

Keywords:

سیستئامین , زخم دئودنوم , کاپتوپریل , اومپرازول , موش صحرایی