ارتباط بین هموسیستئین سرم و افسردگی: مروری سیستماتیک و متاآنالیز مطالعات مشاهده ای

خلاصه: سابقه و هدف: هیپرهموسیستئینمی شناخته شده است که با عملکردهای عصبی تداخل دارد. با این حال، در مورد رابطه بین هموسیستئین و افسردگی اختلاف نظر وجود دارد. مواد و روش ها: Science Direct، MEDLINE و ISI Web of Science برای یافتن مقالات مرتبط، منتشر شده تا آگوست ۲۰۲۰ جستجو شدند. اگر سطوح هموسیستئین را در افراد سالم با افراد مبتلا به افسردگی مقایسه می کردند، شامل مطالعات می شد. همچنین، مقالاتی که ارتباط بین هیپرهموسیستئینمی و خطر ابتلا به افسردگی را گزارش کرده بودند، وارد شدند. نسبت شانس افسردگی و میانگین هموسیستئین برای تعیین اندازه اثر کلی استفاده شد.یافته ها: سطح هموسیستئین در افراد مبتلا به افسردگی در مقایسه با افراد سالم بالاتر بود (میانگین وزن ۲/۵۳ میکرومول در لیتر، فاصله اطمینان ۹۵%: ۳/۰۳ و ۱/۷۷) و ابزار تشخیص افسردگی منبع ناهمگونی بود. سطح هموسیستئین در افراد مبتلا به افسردگی در مطالعاتی که از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی-IV (DSM IV)، مقیاس افسردگی سالمندان (GDS)، مقیاس خود رتبه بندی افسردگی زونگ (ZDRS) و شاخص افسردگی بک II (BDI) استفاده کردند، به طور قابل توجهی بالاتر بود. -II) به عنوان ابزار تشخیص افسردگی. همچنین، شرکت کنندگان مبتلا به هیپرهموسیستئینمی شانس بیشتری برای افسردگی داشتند (خطر جمعی = ۱.۳۴،۹۵% فاصله اطمینان: ۱.۱۹، ۱.۵۲)، که در آن ابزار تشخیص افسردگی منبع ناهمگونی بود. برخلاف زیرگروه های ZDRS و پرسشنامه سلامت بیمار (PHQ)، هیپرهموسیستئینمی خطر ابتلا به افسردگی را در زیرگروه های DSM-IV، GDS و «سایر» به طور قابل توجهی افزایش داد.نتیجه گیری: سطح هموسیستئینمی در افراد مبتلا به افسردگی بیشتر است. با این حال، ابزار تشخیصی افسردگی مورد استفاده در تاثیرگذاری بر ارتباط آنها موثر است و بنابراین، مطالعات آینده باید بر ابزارهای ارزیابی افسردگی تمرکز کنند.

Keywords:

هموسیستئین , هیپرهموسیستئینمی , متاآنالیز , مرور سیستماتیک