اثرات اسید سالیسیلیک و موسیلاژ ریحان بر برخی شاخص های کیفی پس از برداشت بامیه (Abelmoschus esculentus L.)

استفاده از پوشش های خوراکی برای نگهداری میوه ها و سبزی ها در زمان نگهداری توجه روزافزونی را به خود جلب کرده است. همچنین اسید سالیسیلیک به عنوان ترکیب ضد اتیلنی و میکروبی برای افزایش عمر پس از برداشت برخی از محصولات مورداستفاده قرار گرفته است. در این مطالعه، اثرات غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک (۰، ۱، ۲ و ۴ میلی مولار) و موسیلاژ ریحان (۰، ۱/۰، ۲/۰ و ۳/۰ درصد) بر کیفیت پس از برداشت بامیه در طی نگهداری در دمای ۱۰ درجه سلسیوس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش زمان انبارمانی موجب کاهش خصوصیات کیفی بامیه گردید. تیمارهای اسید سالیسیلیک و موسیلاژ ریحان به طور معنی دار در حفظ خصوصیات کیفی بامیه موثر بودند. بیشترین میزان سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر، اسید آسکوربیک و جذابیت ظاهری و کمترین کاهش وزن در تیمارهای اسید سالیسیلیک ۴ میلی مولار و موسیلاژ ریحان ۳/۰ درصد به دست آمد. بامیه های فاقد پوشش و بدون تیمار اسید سالیسیلیک در طی ۱۶ روز نگهداری کاملا کیفیت ظاهری خود را از دست دادند اما بامیه های تیمار شده با غلظت های بالای اسید سالیسیلیک و موسیلاژ از کیفیت خوب و بازارپسندی لازم برخوردار بودند. درنتیجه، اسید سالیسیلیک و موسیلاژ ریحان می توانند به عنوان تیمارهای موثری برای حفظ جنبه های کیفی میوه بامیه برای مدت طولانی تر مورداستفاده قرار گیرند.

Keywords:

Ascorbic acid , Physiological weight loss , Soluble solids , Visual appearance , جذابیت ظاهری , کاهش وزن فیزیولوژیکی , مواد جامد محلول , اسید آسکوربیک.