مشرعه بحارالانوار

شناخت حدیث سره از ناسره، مجعول از غیرمجعول، از دغدغههای فکری محدثان و فقیهان شیعه، به پیروی از امامان(ع) و شاگردان آن بزرگواران بوده است. کتاب مشرعه بحارالانوار در همین راستا شکل گرفته است. در این مقال، پس از بیان ویژگیهای این اثر و ضرورت نگارش این گونه آثار، به روش و مبنای کار مولف در نقد روایات بحار پرداخته میشود، که همانا »وثوق سندی« است. براساس این مبنا روایاتی در دایره حجیت قرار میگیرند که از سند معتبری برخوردار باشند و روایاتی که از سند معتبر برخوردار نیستند، در این دایره قرار نمیگیرند، گرچه دارای مضامین عالی باشند. در این مقال، این روش و مبنای مولف محترم نقد میگردد و روش مشهور فقیهان که همانا »وثوق صدوری« است، تایید و با ادله تقویت میشود.

Keywords:

وثوق سندی , وثوق صدوری