بررسی پتانسیل رنگبری اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم در صنعت روغن خوراکی
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 161
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FSCT-18-117_003
تاریخ نمایه سازی: 3 آذر 1402
Abstract:
در مرحله رنگبری روغن خوراکی، رنگ و بسیاری از ناخالصی های موجود از طریق جاذب که معمولا خاک رنگبر است، از روغن خارج می شوند. جاذب های حاوی سیلیس قابلیت رنگبری بالایی دارند اما در این تحقیق نقش اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم در کنار سیلیس بعنوان جزء اصلی جاذب بررسی شد. فرایند رنگبری روغن سویا با مقادیر ۱ و ۲ درصد جاذب های متشکل از نسبت های مختلف سیلیس، اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم انجام شد. میزان اندیس های پراکسید و اسیدی، کلروفیل، کاروتنوئید، رنگ قرمز و زرد ، مقادیر مس و آهن نمونههای رنگبری شده تعیین گردید. نتایج نشان داد تاثیر نسبت ۲ درصد وزنی جاذب در کاهش کلیه فاکتورهای مورد بررسی بیشتر از نسبت ۱ درصد بود. در مقادیر ۲ درصد، جاذب متشکل از ۹۰ درصد سیلیس و ۱۰ درصد اکسید منیزیم باعث کاهش ۸۲/۷۴ درصدی اندیس پراکسید شد و جاذب متشکل از۷۰ درصد سیلیس و ۳۰ درصد اکسید آلومینیوم، اندیس اسیدی را به میزان ۵۰ درصد کاهش داد (۰۵/۰˂p). در کاهش میزان کلروفیل، جاذب های ترکیبی حاوی اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم به ویژه انواع دارای ۱۰ یا ۱۵ درصد اکسید منیزیم موثر بودند. در رابطه با کاهش میزان کاروتنوئید جاذب های متشکل از مقادیر بیشتر اکسید آلومینیوم موثرتر از سایر جاذب ها بودند. افزودن اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم اثر معنی داری بر کاهش میزان رنگ قرمز در مقایسه با نمونه شاهد داشت. میزان مس نسبت به نمونه شاهد حدود ۵۰ درصد کاهش یافت (۰۵/۰˂p). بیشترین کاهش در میزان آهن با استفاده از جاذب حاوی۷۰ درصد سیلیس، ۱۰درصد اکسید آلومینیوم و ۲۰ درصد اکسید منیزیم حاصل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که جاذب های مورد بررسی طی فرآیند رنگبری روغن سویا عملکرد مناسبی را نشان دادند و تفاوت قدرت رنگبری به میزان مصرفی، ترکیبات موجود در جاذب به ویژه اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم و نوع ناخالصی بستگی دارد.
Keywords:
Authors
Bahareh Khaligh
۱- MSc Graduated of the Department of Food Science & Technology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :