اثر روشهای استخراج با کمک اولتراسوند و سیال فوق بحرانی بر خصوصیات آنتیاکسیدانی و آنتیمیکروبی عصاره دارچین

در ده اخیر استفاده از افزودنی­های طبیعی جایگزین برای ترکیبات سنتزی و شیمیایی مورد استفاده در صنایع غذایی، اهمیت بسزایی داشته است. از سوی دیگر به دلیل مشارکت ترکیبات فنولی در فعالیت آنتی اکسیدانی هدف پژوهش حاضر اندازه گیری میزان کل این ترکیبات و توکوفرول کل، با استفاده از آزمون های سه گانه اندازه گیری قدرت مهار رادیکال های آزاد DPPH، توان احیاء آهن و رنگبری بتاکاروتن در عصاره دارچین استخراج شده به دو روش غرقابی(SO) و آب زیر بحرانی (SWE) و همچنین ارزیابی ویژگی­های ضدمیکروبی این عصاره ها بر روی هر دو گونه باکتری های گرم منفی و گرم مثبت است. نتایج حاصل نشان داد مقادیر ترکیبات فنولی و توکوفرولی کل حاصل از روش های استخراج مختلف،  از نظر آماری  باهم اختلاف معنی­داری داشتند. بطوری­که عصاره حاصل از روش غرقابی حاوی ترکیبات فنولی بیشتر ( ۱۳/۱۳۵/۳۰) و عصاره آب زیر بحرانی دارای ترکیبات توکوفرولی بیشتری ( ۵/۰۸۶/۲) بود. نتایج آزمون های آنتی اکسیدانی سه گانه انجام شده نیز نشان دهنده فعالیت ضداکسیداتیو بالاتر عصارهSO می باشد. قدرت رقابت هر دو عصاره در آزمون های سه گانه در مقایسه با TBHQ بسیار متفاوت بود. نتایج آزمون ضدمیکروبی نشان داد که کمترین غلظت عصاره SO (ppm۵۰۰) اثر کشندگی بر کلیه میکروارگانیسم­های مطالعه شده داشت، درحالی­که عصاره SWE در غلظت­های متفاوت بر باکتری­های مختلف اثر کشندگی خود را اعمال نمود. بطوری­که، غلظت ppm۵۰۰ تنها قادر به از بین بردن باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس بود.

Keywords:

maceration , subcritical water extraction , antimicrobial activity , antioxidant activity  , آب زیر بحرانی , غرقابی , فعالیت ضد اکسیداتیو , فعالیت ضدمیکروبی , عصاره دارچین