کاربست نظریه کنش های گفتار درگفتمان خداشناسی امام رضا(ع)
Publish place: Razavi Culture، Vol: 11، Issue: 3
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 71
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FHNG-11-3_004
تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1402
Abstract:
نظریه کنش گفتار یکی از نظریه های کاربردشناسی زبان در تحلیل گفتمان است که با تلاش جان آستین مطرح و با کوشش جان سرل به رشد و شکوفایی رسید. این نظریه معتقد است: سخن گفتن به یک زبان خاص، نوعی کنش و عمل قاعده مند و اصولی را به همراه دارد، از این جهت در حوزه پدیده های گفتمانی ناشی از ارتباط زبانی، موجب فهم عمیق تر و دقیق تر متون به ویژه متون دینی می شود. پژوهش حاضر سعی دارد با روش توصیفی– تحلیلی و با رویکرد کاربردشناسی زبان بر اساس نظریه کنش گفتار سرل، گفتمان خداشناسی امام رضا(ع) را مورد بررسی قرار دهد، از این رو ابتدا تعاریفی از نظریه کنش گفتار با آراء آستین و سرل ذکر کرده سپس به تحلیل پاره گفتارهای امام(ع) در باب خداشناسی پرداخته است. دستاوردهای این پژوهش بیان گر این است که امام رضا(ع) در گفتمان خود در باب خداشناسی به انتخاب ساختار گفتار و پاره گفتاره ها و گزینش گزاره ها و کاربست واژگان و عبارت ها به شرایط شنونده توجه داشته است که این امر نقش بارزی در جهت دهی کنش های گفتار ایفا می کند. از طرفی کنش گفتار اظهاری بیشترین بسامد را در بین دیگر کنش های گفتار مثل ترغیبی و عاطفی دارد که این امر نشان گر این است که حضرت شنوندگان خود را ناآگاه یافته و درصدد آگاه بخشی آن ها در قالب تفسیر و تشریح بر آمده است.
Keywords:
Authors
علی اکبر نورسیده
استاد یار زبان و ادبیات عربی دانشگاه سمنان، سمنان ، ایران
علی باقری
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه سمنان، سمنان ، ایران