شناسایی و اولویت بندی مولفه های حضورگرایی کارکنان در آستان قدس رضوی با رویکرد فراترکیب و دلفی فازی

منابع انسانی در هر سازمانی مهمترین سرمایه آن محسوب می شوند. در آستان قدس رضوی که هدف اصلی آن خدمت به زائرین بارگاه امام رضا (ع) است، این سرمایه از اهمیتی دوچندان برخوردار است. یکی از پدیده های نوظهور که سلامت کارکنان و به تبع آن خدمت رسانی آنها را با مخاطره مواجه می سازد، رفتار حضورگرایی است. این رفتار زمانی بروز می کند که کارمند تصمیم می گیرد با شرایط بیماری و ضعف سلامت در محل خدمت حاضر شود. در این پژوهش که از نظر هدف، کاربردی و به روش کیفی انجام شده است، در ابتدا با روش فراترکیب و تحلیل محتوا کلیه مولفه های محرک حضورگرایی شناسایی و سپس با روش دلفی فازی و اخذ نظرات خبرگان منابع انسانی آستان قدس رضوی، مهمترین مولفه ها انتخاب و رتبه بندی گردیدند. نتایج نشان داد که مهمترین عوامل موثر بر حضورگرایی کارکنان در آستان قدس رضوی را می توان در قالب ۳ بعد، ۱۳ مقوله محوری و ۴۴ مولفه طبقه بندی کرد. این مقوله های محوری در بعد رفتاری شامل فرهنگ سازمانی، وضعیت سلامت فرد، نگرش و ادراک کارمند نسبت به پیامدهای غیبت یا حضورگرایی، ارتباطات و تعاملات سازمانی، ویژگی های فردی، شخصیت فرد، نگرش های شغلی و سازمانی، در بعد ساختاری شامل ویژگی ها و رویه های سازمانی، ویژگی های شغل، مدیریت منابع انسانی سازمان و در بعد زمینه ای شامل عوامل فرهنگی و اجتماعی، عوامل اقتصادی جامعه و قانون گذاری و زیرساخت می باشد. یافته های این پژوهش می تواند مدیران آستان قدس رضوی را در مدیریت سلامت کارکنان که همواره در سیره رضوی مورد تاکید است، یاری نماید.

Keywords:

حضورگرایی , آستان قدس رضوی , سلامت منابع انسانی , فراترکیب , دلفی فازی