بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر امید به زندگی مادران دارای فرزندکم توان ذهنی شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر امید به زندگی مادران دارای فرزندکم توان ذهنی شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰انجام شد. این تحقیق از نوع آزمایشی با اجرای پیش آزمون- پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق ۱۸۰ نفر ازمادران دارای فرزند کم توانی ذهنی شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند، که فرزندان شان زیر نظر بهزیستی بوده اند. نمونه ای شامل ۸۰ مادر بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش وکنترل هرگروه (۴۰ نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۱۵ جلسه ۶۰ دقیقه ای طی ۶ هفته تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه تاثیری نپذیرفتند. روش آماری این پژوهش تحلیل کورایانس می باشد که تحلیل نتایج با استفاده از آزمون T مستقل نشان داد که تفاوت بین دوگروه آزمایش وکنترل معنادار است (۰۰۰۱/۰p<). نتایج به دست آمده در این تحقیق همسو با تحقیقات گذشته بوده وتاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر بهزیستی امید به زندگی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی را تایید می کند.

Keywords:

بهزیستی روان شناختی , امید به زندگی , کم توان ذهنی